Diferencies ente revisiones de «Paracaíes»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Iguo testu: -"pequenu" +"pequeñu" |
m correiciones |
||
Llinia 6:
El términu «paracaíes» ta casi siempres acomuñáu a la seguridá [[aeronáutica]] y per ende el so usu casi esclusivu na actualidá ye pa los elementos de supervivencia que desaceleran les posibles cayíes de persones y oxetos dende aviones, globos aerostáticos o otros oxetos que puedan allugase a ciertu altor peligrosu respectu al suelu.
El paracaíes redondu ye'l más conocíu (foi'l más usáu mientres el sieglu XX) foi inventáu nel sieglu XIX como métodu salvavides pa quien xubíen en [[aeróstatu|aeróstatos]]
Los paracaíes triangulares o en forma de [[Δ|delta]] inventar a mediaos de los años 1950 como paracaíes direccionables (la so evolución dio llugar al [[aladeltismo]]), más concretamente los paracaíes triangulares o delta plantegar pa intentar un aterrizaxe (non un amerizaje) sobre pista de les cápsules espaciales del programa [[programa Gemini|Gemini]] estauxunidense a mediaos de los años [[1960]]. Los anguaño espublizaos paracaíes rectangulares que tienen abondo direccionabilidad y capacidá d'entamo fueron inventaos nel contestu de la [[Guerra Fría]] pa dexar operaciones sorpresives de forzar comandu.
Llinia 14:
[[Archivu:Ram air square.jpg|thumb|left|Paracaíes deportivu.]]
El diseñu de los paracaíes foi ameyorando col pasu del tiempu; esisten diseños especiales controlen la velocidá de descensu, l'efectu del [[vientu]] y caltienen la estabilidá según el pesu y la forma del oxetu que tresporten. Otros paracaíes especiales utilizar pa desacelerar [[nave espacial|naves]] espaciales, [[cohete]]s esperimentales, aviones y coches [[deportivu|deportivos]]
Los paracaíes deportivos modernos tienen forma rectangular o elíptica y consten de dos capes de tela, una cimera (extrado) y otra inferior (intrado) xuníes por segmentos verticales de tela que dixebren la nala en celdes. La mayoría de los paracaíes modernos son de 9 o 7 celdes. Una variedá d'altu rendimientu son los llamaos ''cross braced'', onde cada celda ye subdividida. Pel llau fronteru (cantu d'ataque) esisten boques que dexen al paracaíes enllenase d'aire y ponese ríxides formando la nala en si. Pela so parte posterior (cantu de fuga) tán cerraes pa torgar la salida del aire y caltenese presurizaes. Son ellaboraos en dellos tipos de tela que pueden ser combinaes. Les más usaes son el tipu F-111 o porosa o tipu ZP o cero porosidad. El conductores son les cuerdes o llinies que'l paracaidista suxeta cola mano y jala camudando l'ángulu posterior esquierdu o derechu del paracaíes; jalando los dos coles mesmes el paracaíes frena la so velocidá horizontal y vertical por curtios momentos antes d'entrar en perdida o "stall". Nos paracaíes d'altu rendimientu'l tirar los dos conductores coles mesmes cuando'l paracaíes avanza a máxima velocidá puede producir inclusive l'ascensu de la nala y el paracaidista. Los principios de los paracaíes de saltu B.A.S.Y. y tandem son los mesmos pero coles variantes necesaries
| |||