Diferencies ente revisiones de «Alfarería»

'''Alfarería''', de ''alfaharería'',<ref>[http://recursosdidacticos.es/goodrae/definicion.php?palabra=alfarer%C3%ADa RAE]</ref> ye l'arte d'ellaborar oxetos de [[folla]] o [[magre]] y, por estensión, l'oficiu que dexó al home crear toa clase de enseres y artiluxos domésticos a lo llargo de la hestoria. Nel Occidente culturalmente teunolóxicu l'alfarería popular, cacharrería axatada y evocadora obra d'artesanos ''barreros'' pasó en gran midida a convertise n'artículu decorativu y de coleicionismu y en materia d'interés [[etnografía|etnográficu]], sumáu al so valor [[arqueoloxía|arqueolóxicu]].<ref>''La Etnografía ye l'estudiu descriptivu de les cultures, de la so relixón, creencies, mitos, etc. La so relación cola Antropoloxía ye precisamente porque ye la base de la investigación antropolóxica. Nun ye posible l'Antropoloxía ensin la collaboración de la Etnografía.'' [[Bronislaw Malinowski]] (''[[Los argonautas del Pacíficu Occidental]]'', 1922).</ref>

 

 

Popularmente, alfarería ye sinónimu de [[cerámica]], magar suel denominase y aplicase el términu ''cerámica'' a un conxuntu de técniques más depuraes en qu'intervienen delles cocciones de la pieza, esmaltaos más sofisticaos y decoración más fina.<ref>''Cerámica popular catalana'', J.Corredor-Matheos. Edicions 62, Barcelona (1978) pp.28-31 ISBN 84-297-1391-3</ref> Otres técniques que los sos términos acomuñar a l'alfarería y la cerámica son la [[lloza]] y la [[terracota]].

[[Estrabón]] y [[Pliniu'l Vieyu]] atribuyeron la invención de la rueda del alfareru al escita [[Anacarsis]] que morrió cerca de 550 e.C. Sicasí, [[Homero]] fala yá d'ella nes sos obres y sábese que'l padre de la poesía griega precedió en dellos sieglos al discípulu de [[Solón]]. Los [[Toscana|toscanos]], en tiempu de [[Porsena]], trabayaben tan bien nesti arte que los sos artefactos pagar a un preciu más eleváu en tiempos de [[Augusto]] que los mesmos de plata y oru.<ref>Diccionariu enciclopédicu popular ilustráu Salvat (1906-1914)</ref>

 

[[Archivu:Ägyptisches Museum Leipzig 029.jpg|thumb|Cerámica exipcia de la cultura [[Naqada I]], [[circa]] 3700 e.C.]]

Los afayos [[arqueoloxía|arqueolóxicos]] nel [[Alto Exiptu]], na fase [[Naqada I]], faen suponer que dende'l 4500 al 3500 e.C. practicábase la [[agricultura]]. Tamién se soterraben los muertos en tumbes, onde yera frecuente l'usu de dotes funeraries ente los que yera normal atopar vasíes de terracota colorada con motivos pintaos en blancu; les decoraciones que predominaben yeren les de tipu xeométricu, como por casu [[triángulu|triángulos]], [[Círculu#Semicírculu|semicírculos]] y espigues.<ref>Sureda (1988) pp.126-127</ref>Escontra'l 4000 e.C. nel pueblu de [[Badari]] fabricábense vasíes d'alfarería de parés fines y pulíes y del aprosimao 3600 e.C. atopáronse grandes cantidaes d'oxetos pintaos, con figures d'animales y tamién con escenes de barcos de remos.<ref>Hestoria Universal del Arte (1984) p.32</ref>

Les técniques fuéronse tresmitiendo amodo dende'l [[Oriente Próximu]] escontra Europa occidental, y tamién a la [[Península Ibérica]], con un desfase d'unos dos mil años aprosimao.<ref>Sempere Ferràndiz (2006) p.38</ref> Esti procesu evolucionó acordies con una serie de factores:

* '''La redolada natural y climático propiu del llugar''': el factor [[xeoloxía|xeolóxicu]] como base de la materia primo yera necesariu pa llograr el material primario, la [[magre]], y tamién yera necesaria la esistencia d'árboles pa consiguir la lleña que s'usaba na posterior cocción en fornos. El clima foi un factor importante, yá que, por casu, en llugares como [[Siberia]] o [[Patagonia]] nun se llegó a producir cerámica. Tamién na Península Ibérica hai grandes desfases ente rexones de la mariña coles de la [[Pandu]], el [[Cantábricu]] o les [[Islles Baleares]] y [[Canaries]]. Nunes zones el progresu y evolución yera constante y n'otres el mesmu sistema y técnica perduraba mientres más años. Asina mesmu sábese que mientres los meses d'iviernu nun se llegaba a trabayar pola mor del fríu.<ref>Sempere Ferràndiz (2006) p.39</ref>

* '''L'aumentu de la demografía y les sos necesidaes''': ye natural que cuando se produz una medría [[demografía|demográficu]] más aceleráu, les necesidaes funcionales aumenten, ye necesariu que los productos trespórtense y almacenen, como ta demostráu qu'asocedió nuna dómina como'l Neolíticu.<ref name="Sem" />

 

* '''Modeláu a [[Tornu d'alfareru|tornu]]''': llamáu tamién «tornu rápidu», ye bien común que les pieces feches en redol sían terminaes manualmente. El tornu d'alfareru ye la técnica más utilizada pa la creación de pieces en serie. Na actualidá tamién ye emplegáu pa faer pieces singulares o artístiques. Esti métodu ye emplegáu dende l'añu 5000 e.C. nel [[Antiguu Exiptu]], [[Oriente Próximu]] y [[Asia]]. Na Península Ibérica llegó escontra'l sieglu VIII e.C., de mano de los fenicios, magar esisten cerámiques a tornu más antigües importaes d'otres zones del Mediterraneu. Pa trabayar con él, asítiase una bola o pella de magre na rueda del tornu, que ye impulsáu pol pie del alfareru que lu fai xirar. La rueda xira velozmente mientres el magre ye primida d'una manera determinada por qu'adquiera la forma deseyada. El trabayu con tornu rique una gran habilidá técnica, pero un alfareru habilidosu puede producir munches pieces casi idéntiques en poco tiempu. Anguaño utilízase más el tornu eléctricu que rique menos esfuerzu.<ref>Sempere Ferràndiz (2006) p.211</ref> Por cuenta de la so naturaleza, los trabayos por aciu l'empléu de tornu son casi puramente pieces con simetría radial respectu d'una exa vertical. Estes pieces pueden ser decoraes por aciu la creación de distintes testures sobre la so superficie en visu a faeles visualmente más interesantes. Munches vegaes, les pieces creaes nel tornu son modificaes manualmente, amestándo-y garres, tapes, pies, picos y otros aspeutos funcionales.<ref>Sempere Ferràndiz (2006) p.212</ref>

 

 

== Técniques de terminación y decoración ==