Diferencies ente revisiones de «Dinastía Tang»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Iguo testu: -"otorgar" +"dar" |
m Preferencies llingüístiques |
||
Llinia 51:
Al cayer la [[dinastía Han]], nel añu 220 d. C., China vivió un llargu periodu de desunión, caos social, desorde políticu, aislamientu económicu y cultural ente'l sur y el norte. El país se reunificó nel 589 cola [[dinastía Sui]] y entró nuna etapa de prosperidá y estabilidá hasta l'apaición del despotismu y la burocracia mientres el reináu del cruel, estravagante y llicenciosu gobernante [[Yang Di]]. "Los chinos aceptaron siempres que'l mandatu del cielu puede retirase y ser dau a un revolucionariu", sostien el sinólogu [[Guillermo Dañible Ribatto]], quien amiesta: "nesti casu'l vencedor foi [[Li Shimin]] (597-649), quien, por piedá filial, punxo al so padre nel tronu antes d'asumir él mesmu la función d'emperador y fundar la dinastía Tang".<ref>Dañible, Guillermo. La Pagoda blanca. Poemes de la dinastía Tang. Pontificia Universidá Católica del Perú. Fondu Editorial 1996. Pg. IX- X</ref>
El territoriu Tang, adquiríu por aciu conquistes militares d'el so primeres gobernantes y devastadoras guerres que provocaron la muerte de millones de persones, foi mayor qu'el de la dinastía Han. Aguiyada pol
El periodu Tang foi la edá dorada del arte y la [[lliteratura china]] (vease [[arte de la dinastía Tang]]). Un sistema de gobiernu sofitáu por una gran clase de lletraos confucianos escoyíos al traviés de los [[exames de l'alministración]] foi perfeccionáu mientres el gobiernu Tang. Magar esti procedimientu competitivu foi diseñáu pa captar a los meyores talentos pal gobiernu, una esmolición seique mayor pa los gobernantes del periodu Tang, conscientes de que la dependencia imperial de poderoses families aristocrátiques y xefes militares podía acarretar consecuencies desestabilizadoras, yera la de crear un cuerpu d'oficiales profesionales ensin bases de poder autónomes territoriales nin funcionales.
| |||