|
Presente nos disyuntores térmicos y magnetotérmicos. Ta compuestu por un bimetal cubicáu pol que circula la corriente qu'alimenta la carga. Cuando ésta ye cimeru a la intensidá pa la que ta construyíu l'aparatu, calezse, va dilatándose y provoca qu'el bimetal arquiar, colo que se consigue qu'el interruptor ábrase automáticamente. Detecta les falles por sobrecarga.
Ta conformáu d'un [[solenoide]] o [[electroimán]], que la so fuerza d'atracción aumenta cola intensidá de la corriente. Los contactos del interruptor caltener en contactucontautu eléctricu per mediu d'un pestiellu, y, cuando la corriente supera'l rangu dexáu pol aparatu, el solenoide llibera'l pestiellu, dixebrando los contactos per mediu d'un resorte. Dellos tipos de interruptores inclúin un sistema hidráulicu de retardo, somorguiando'l nucleu del solenoide nun tubu relleno con un líquidu mafoso. El nucleu atópase suxetu con un resorte que lu caltién movíu con respectu al solenoide mientres la corriente circulante caltener por debaxo del valor nominal del interruptor. Mientres una sobrecarga, el solenoide atrai al nucleu al traviés del fluyíu p'asina cerrar el circuitu magnéticu, aplicando fuerza abondo como pa lliberar el pestiellu. Este retardo dexa curties alces de corriente más allá del valor nominal del aparatu, ensin llegar a abrir el circuitu, en situaciones como por casu, arranque de motores. Les corrientes de cortucircuitu suministren l'abonda fuerza al solenoide pa lliberar el pestiellu independientemente de la posición del nucleu, evitando, d'esta miente l'apertura con retardo. La temperatura ambiente puede afectar nel tiempu de retardo, pero nun afecta'l rangu de corte d'un interruptor.
=== Dispositivu magnéticu ===
Presente nos disyuntores magnéticos y magnetotérmicos, formar una bobina, un nucleu y una parte móvil. La intensidá qu'alimenta la carga traviesa dicha bobina, y nel casu de qu'ésta sía bien cimeru a la intensidá nominal del aparatu, créase un campu magnético que ye capaz d'abasnar a la parte móvil y provocar l'apertura del circuitu de forma casi instantánea. Detecta les falles por cortucircuitu que pueda haber nel circuitu eléctricu.
So condiciones de cortucircuitu, circula una corriente bien de mayor que la corriente nominal; cuando un contactucontautu eléctricu abre un circuitu onde hai gran fluxu de corriente, xeneralmente produzse un arcu eléctricu ente dichos contactos yá abiertos, que dexa que la corriente siga circulando. Pa evitalo los interruptores incorporen característiques pa estremar y escastar l'arcu eléctricu. En pequeños interruptores impleméntase una cámara d'estinción del arcu, que consiste en delles plaques metáliques o crestes de material cerámico, qu'ayuden a baxar la temperatura del arcu. L'arcu ye movíu hasta esta cámara pola influencia d'una bobina de sopláu magnéticu. En interruptores de mayor tamañu, como los utilizaos en [[subestación eléctrica|subestaciones eléctriques]] úsase'l [[vacíu]], gases inertes como'l [[hexafluoruro d'azufre]] o [[Aceite#aceites minerales|aceite]] pa faer más débil l'arcu.
La capacidá de rotura o poder de corte d'un interruptor ye la máxima corriente de cortucircuitu que ye capaz d'atayar con ésitu ensin sufrir daños mayores. Si la corriente de cortucircuitu establecer a un valor cimeru al poder de corte d'un interruptor, ésti nun va poder atayala, y va destruyise.
|
