Diferencies ente revisiones de «Tensión superficial»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Preferencies llingüístiques |
m Preferencies llingüístiques |
||
Llinia 1:
[[Archivu:aguja tens sup.jpg|thumb|Exemplu de tensión superficial: una aguya de [[aceru]] sobre un líquidu.]]
En [[física]], denominar '''tensión superficial''' d'un líquidu a la cantidá de [[enerxía]] necesaria p'aumentar la so superficie por unidá d'área.<ref>[http://zeth.ciencias.uchile.cl/~amartinez/2006/seminariu/2.pdf Martínez O., Alejandro y Ricardo Ortega P.]</ref> Esta definición implica que'l líquidu presenta una resistencia al aumentar la so superficie d'efeutu dexa a dalgunos [[Insecta|inseutos]], como'l zapateru (''[[Gerris lacustris]]''), poder movese pola superficie de l'agua ensin fundise. La tensión superficial (una manifestación de les fuerces intermoleculares nos líquidos), al pie de les fuerces que se dan ente los líquidos y les superficies sólides qu'entren en
Otra posible definición de tensión superficial: ye la fuerza qu'actúa tangencialmente por unidá de llargor nel cantu d'una superficie llibre d'un líquidu n'equilibriu y que tiende a contraer dicha superficie. Les fuerces cohesives ente les molécules d'un líquidu son les responsables del fenómenu conocíu como tensión superficial.
Llinia 10:
La tensión superficial deber a que les [[fuerza|fuerces]] qu'afecten a cada [[molécula]] son distintes nel interior del líquidu y na superficie. Asina, nel senu d'un líquidu cada molécula ta sometida a fuerces d'atracción qu'en promediu s'anulen. Esto dexa que la molécula tenga una [[enerxía]] bastante baxa. Sicasí, na superficie hai una fuerza neto escontra l'interior del líquidu. Rigorosamente, si nel esterior del líquidu tiense un [[gas]], va esistir una mínima fuerza curioso escontra l'esterior, anque na realidá esta fuerza ye despreciable por cuenta de la gran diferencia de [[densidá]]es ente'l líquidu y gas.
Otra manera de velo ye qu'una molécula en
Energéticamente, les molécules asitiaes na superficie tien una mayor enerxía promediu que les asitiaes nel interior, polo tanto l'enclín del sistema va ser menguar la enerxía total, y ello llógrase menguando'l númberu de molécules asitiaes na superficie, d'ende l'amenorgamientu d'área hasta'l mínimu posible.
Llinia 22:
Delles propiedaes de <math>\scriptstyle\gamma</math>:
* <math>\scriptstyle\gamma</math> > 0, yá que p'aumentar l'estáu del líquidu en
una molécula a la superficie.
* <math>\scriptstyle\gamma</math> depende de la naturaleza de los dos fases puestes en
* <math>\scriptstyle\gamma</math> puede interpretase como una fuerza por unidá de llargor (midir en N·m<sup>−1</sup>). Esto puede ilustrase considerando un sistema bifásicu confináu por un pistón móvilsobremanera dos líquidos con distinta tensión superficial, como podría ser el [[agua]] y el [[hexano]]. Nesti casu'l líquidu con mayor tensión superficial (agua) va tender a menguar la so superficie a cuenta de aumentar la del hexano, de menor tensión superficial, lo cual traduzse nuna fuerza neto que mueve'l pistón dende'l hexano escontra l'agua.
* El valor de <math>\scriptstyle\gamma</math> depende de la magnitú de les fuerces intermoleculares nel senu del líquidu. D'esta forma, cuanto mayor sían les fuerces de cohesión del líquidu, mayor va ser la so tensión superficial. Podemos ilustrar esti exemplu considerando trés líquidos: [[hexano]], [[agua]] y [[mercuriu (elementu)|mercuriu]]. Nel casu del hexano, les fuerces intermoleculares son de tipu [[fuerces de Van der Waals]]. L'agua, amás de la de Van der Waals tien interacciones de ponte d'hidróxenu, de mayor intensidá, y el mercuriu ta sometíu al [[enllaz metálicu]], la más intensa de los trés. Asina, la <math>\scriptstyle\gamma</math> de cada líquidu crez del hexano al mercuriu.
Llinia 95:
* [[Capilaridad]]
* [[Enerxía superficial]]
* [[Ángulu de
* [[Tensoactivo]]
| |||