Diferencies ente revisiones de «Federación Árabe d'Iraq y Xordania»

Mientres los años de post-coloniales nel mundu árabe munches fuerces abogaron pola creación d'un únicu estáu árabe. Populares sol nome del nacionalismu árabe, esti principiu convirtióse cada vez más popular ente los intelectuales nuevos de too l'Oriente Mediu y n'Iraq mientres la década de 1950. Munches versiones distintes del nacionalismu árabe llevantó, lideráu por munchos líderes distintos, el más famosu ye l'abrazáu por Gamal Abd Al-Nasser, el presidente d'Exiptu. La visión de Nasser d'un tao pan-árabe foi un llibre d'estranxeros, específicamente europeos, la interferencia, la reforma agraria y la disolución d'una gobernante monarquía activa. Pa los realistes y europeos alliniaos d'Iraq, la visión de Nasser yera incompatible. Lideraos pol Primer Ministru Nuri as-Said sol rei [[Faisal II]], Iraq yera un estáu real hachemita dende la llegada de Faisal en 1922 nel legáu de los británicos. La base de la rieglaregla n'Iraq yera'l gobiernu lexítimu diametralmente opuestos defendíos por Nasser, que derrocaren mesma monarquía exipcia en 1952 cuando'l Movimientu d'Oficiales Llibres obligaron al rei Faruk a exiliarse. Pa complicar entá más la relación, yera la relación d'Iraq con Occidente y los sos bloques de Llucha contra la Xunión Soviética. En 1955, Iraq entró nel Pactu de Bagdag a instancies de los Estaos Xuníos y el Reinu Xuníu. Esti pactu intentó bloquiar la Xunión Soviética de la espansión escontra'l sur al torgar l'accesu de la URSS a los recursos de petroleu d'Oriente Mediu y el so oxetivu yera evitar que s'estableciera un puntu de sofitu na rexón- especialmente ente la población. El Pactu de Bagdag allinió a Iraq con Turquía, Pakistán, Irán y el Reinu Xuníu. Magar as-Said vio'l tratáu como una garantía pa la seguridá del Estáu iraquín, el so gobiernu y la monarquía hachemita, Nasser criticó abiertamente y en voz alta'l tratáu como una capitulación ante les potencies estranxeres.