Diferencies ente revisiones de «Xéneru gramatical»

El '''xéneru gramatical''' (o esistencia de '''clases nominales''') ye una característica arbitraria de los sistemes llingüísticos naturales, un sistema de clasificación nominal que tienen delles llingües en que los elementos nominales son clasificaos dientro d'un númberu finito de clases, pa les cualos xeneralmente hai rieglesregles de concordanza.

En N'[[idioma español|español]] ye una discriminación formal que tien capacidaes [[contraste|contrastivas]] diverses; cunten con él el [[sustantivu]], el [[axetivu]], el [[Artículu (gramática)|artículu]] y dalgunos [[pronome]]s. Sirve pa establecer [[Concordanza gramatical|concordanza]] ente un axetivu y el sustantivu al que califica y ente un artículu y el sustantivu al qu'actualiza. La concordanza ye daqué menos estricta cuando se trata de suxetu y atributu (''Estes coses son lo peor'', ''Esta persona yes tu'', etc).

El [[sánscritu]], el [[llatín]] y el [[griegu antiguu|griegu clásicu]] estremaben ente tres géneros gramaticales: masculín, femenín y neutru. Sicasí, munches llingües indoeuropees más modernes perdieron dalgunu d'estos trés xéneros: na mayoría de les [[lengua romances]], nes [[llingües celtes]] modernes y nes [[llingües báltiques]], el xéneru neutru asimilóse al masculín o al femenín. En N'[[idioma inglés|inglés]], la distinción de xéneru solo esiste nos pronomes de tercera [[persona gramatical|persona]] de singular: ''he'', él; ''she'', ella; (marginalmente, cuando'l referente ye un vehículu, una embarcación o un país puede usase ''she'' pa referise a ellos); ''it'', ello, anque en n'[[idioma anglosaxón|inglés antigu u]]'l xéneru tamién esistía nos demostrativos y l'artículu. En [[idioma holandés|neerlandés]] y nes llingües escandinaves, el femenín sumió y se manteniene la oposición ente masculín y neutru. En munches llingües iranies modernes esisten namái dos xéneros: en [[idioma persa|persa modernu]] namái esiste distinción ente xéneru humanu y non-humanu y en [[pashtu]], ente masculín y femenín.<ref>Comrie, 1987, p. 140-142</ref> Munches llingües índiques perdieron dalgunu de los trés xéneros presentes en sánscritu: el [[hindi]]-[[urdu]]<ref>Comrie, 1987, p. 60-62</ref> namái estrema ente masculín y femenín, yá que sumió'l neutru, ente que en [[idioma bengalí|bengalí]] la perda foi más allá y la distinción de xéneru yá nun esiste, o, más esactamente, nun ye morfológicamente granible, anque esisten borrafes nel léxicu. Lo mesmo asocede con delles otres llingües modernes, como'l [[idioma armeniu|armeniu]], que perdieron dafechu la distinción de xéneru tantu nel nome como nel pronome.<ref>Clarkson, 2007, p. 91</ref>

Nes llingües en qu'esiste'l xéneru '''neutru''' suel dase'l [[contraste]] ente ''animáu/non animáu''. Por casu, en [[idioma rusu|rusu]] la flexón varia en n'[[caso acusativu|acusativu]] y [[caso xenitivu|xenitivu]] de los sustantivos '''masculinos''' non animaos, ente que ye igual nos animaos. Asina, автобус (avtobus, ''autobús''), sustantivu masculín, fai l'acusativu singular como автобус (avtobus), pero'l xenitivu como автобуса (avtobusa). Pero'l sustantivu animáu Борис (Boris) fai tantu l'acusativu como'l xenitivu como Бориса (Borisa).