Diferencies ente revisiones de «Casa de York»

|postreru gobernante = [[RicardoRicardu III d'Inglaterra]]

El so nome deriva del fechu de que baxaben de [[Ricardo de York|Ricardo]], [[Duque de York]], y el so símbolu yera una rosa blanca. Mientres estes guerres oponer a la [[Casa de Lancaster]]. La rivalidá ente los York y los Lancaster empezó cuando Enrique de Lancaster foi [[Coronación del monarca británicu|coronáu]] rei en [[1399]]. A la fin de la Guerra de los Dos Roses, cuando [[RicardoRicardu III d'Inglaterra|RicardoRicardu III]] ye ganáu na batalla de [[Batalla de Bosworth|Bosworth Field]] en [[1485]], [[Isabel de York]] casar col vencedor, [[Enrique VII d'Inglaterra|Enrique VII]], y los sos descendientes, la familia [[Tudor]], gobernaron [[Inglaterra]] mientres el sieglu XVI.

==Descendientes d'EduardoEduardu III==

La casa de York empecipiar col príncipe [[Edmundo de Langley]], que fuera nomáu pol so padre, [[EduardoEduardu III]], duque de York y conde de Cambridge. Edmundo yera'l cuartu fíu del rei, pero nun foi la so ascendencia la que legitimó a los York sobre'l tronu sinón el matrimoniu del so segundu fíu con Ana de Mortimer, bisnieta de [[Leonel d'Amberes]], segundu fíu del rei Eduardo. Esta doble ascendencia real valió-y a los York, na [[Guerra de los Dos Roses]], la so pretensión frente a los Lancaster, que baxaben l'hermanu menor de Leonel, Juan, y qu'usurparen el tronu al postreru Plantegenet en 1399.

En 1455, Ricardo axunta a los sos aliaos y enfréntense al partíu de los Lancaster na [[Primer batalla de St Albans]], dando entamu a la Guerra de los Dos Roses. Nun primer momentu, la intención del Duque de York ye recuperar la so influencia na corte espulsando a los sos enemigos, polo que nun foi hasta ochobre de 1460 cuando decide reclamar el tronu pa sigo y los sos descendientes. Los York consiguieron prindar al rei na [[Batalla de Northampton]]. Paecía'l fin de la Guerra, pero [[Ricardo de York]] y el so fíu [[Edmundo de York|Edmundo]] fueron asesinaos na [[Batalla de Wakefield]] el 30 d'avientu, dexando'l ducáu de York y el títulu d'herederu al tronu al so fíu mayor, [[EduardoEduardu IV d'Inglaterra|Eduardo]].

El reináu de [[EduardoEduardu IV d'Inglaterra]] tuvo marcáu polos continuos enfrentamientos contra los partidiarios d'[[Enrique VI d'Inglaterra|Enrique VI]]. En ciertu puntu, el mesmu [[Ricardo Neville (1428-1471)|Warwick]] y [[Jorge de Clarence]], hermanu menor del rei, camudaron de bandu a favor de la reina [[Margarita de Anjou]] na restauración d'[[Enrique VI d'Inglaterra|Enrique VI]] ente 1470 y 1471. Finalmente, [[EduardoEduardu IV d'Inglaterra|Eduardo]] recuperó'l tronu mientres la casa Lancaster llegó la so final en [[1476]] cola misteriosa muerte d'[[Enrique VI d'Inglaterra|Enrique VI]], quien permanecía zarráu na [[Torre de Londres]]. Tamién se tuvo qu'executar a [[Jorge de Clarence]] por traición en [[1478]], popularmente se rumoreró que foi afogáu en Malmsey.

A la muerte del [[EduardoEduardu IV d'Inglaterra|rei]] en [[1483]], el so fíu de doce años, [[EduardoEduardu V d'Inglaterra|EduardoEduardu V]], xubió al tronu. Pero esi mesmu añu, el Lord Protector, el so tíu [[RicardoRicardu II d'Inglaterra|Ricardo de Gloucester]], zarrar na Torre de Londres al pie de el so hermanu, [[Ricardo de Shrewsbury|Ricardo, duque de York]]. Nun se sabe si los llamaos [[Príncipes de la Torre]] fueron asesinaos nin cuando se-yos dio por muertos, pos el parllamentu declarar ilexítimu al invalidar el matrimoniu de los sos padres, d'esta manera'l Lord Protector aportó al tronu sol nome de [[RicardoRicardu III d'Inglaterra]].

RicardoRicardu III yera un rei bien pocu aclamáu. La estinción de la casa Lancaster per vía masculina nun llevó a la fin de la so reclamación, que cayó en [[Enrique VII d'Inglaterra|Enrique Tudor]], descendiente al traviés de [[Margarita Beaufort|la so madre]] de la casa Beufort, una caña legitimada de la familia Lancaster. N'otru frente, la ultraxada [[Isabel Woodville|reina viuda]] oponer al so cuñáu tres la desapaición de los [[Príncipes de la Torre]], lo que daba fin a la unión de la casa real.

En siendo coronáu rei, [[Enrique VII d'Inglaterra|Enrique VII]], tomó por esposa a [[Isabel de York]], primoxénita d'[[EduardoEduardu IV d'Inglaterra|EduardoEduardu IV]], unificando asina les families York y Lancaster nuna nueva dinastía, los [[Casa de Tudor|Tudor]]

Nun primer momentu, pensar nos descendientes d'[[Isabel de York, duquesa de Suffolk|Isabel, duquesa de Suffolk]], hermana d'[[EduardoEduardu IV d'Inglaterra|EduardoEduardu IV]] y [[RicardoRicardu III d'Inglaterra|RicardoRicardu III]], pero los Tudor supieron callar les sos reclamaciones al tronu inglés.

Otros posibles herederos son los descendientes de [[Jorge de Clarence]], hermanu de los mesmos reis, que los sos fíos fueron executaos polos Tudor. Los sos descendientes actuales son los condes de Loundoun, títulu qu'anguaño ostenta Simon Abney-Hasting. Yá en tiempos del propiu [[EduardoEduardu IV d'Inglaterra|EduardoEduardu IV]] poníase dulda la so llexitimidá y, por tanto, el so derechu al tronu. En 2004, una canal británica, Chanel 4, recordó los derechos d'esta caña llamándo al conde "Real monarca de Gran Bretaña".