Revisión a fecha de 15:53 18 avi 2018 editar XabatuBot (alderique \| contribuciones) Bots, Exenciones de bloqueos IP 1 396 656 ediciones m Preferencies llingüístiques ← Edición más antigua		Revisión a fecha de 07:16 24 xin 2019 editar desfacer XabatuBot (alderique \| contribuciones) Bots, Exenciones de bloqueos IP 1 396 656 ediciones m Iguo testu: -"originalmente" +"orixinalmente" Edición más nueva →
Llinia 58: ==== Pisu xelizu ==== El pisu xelizu o xeláu ye'l que s'atopa percima de los 4700 msnm, esto ye, el nivel que correspuende coles nieves perpetues, anque nun ye una altitú uniforme, yá que tamién depende de la orientación del relieve con al respective de el solazu (les [[aguada\|aguades]] de [[solana]] presenten una llende cimera a los 4700 msnm y nes de d'[[avesida (xeografía)\|avesida]] atopar por debaxo d'esta cifra). == Vexetación == Llinia 68: Les selves ecuatoriales tán caracterizaes pola esistencia de dellos niveles d'árboles de bien variaes especies, que signifiquen la resultancia d'una llucha siguida de supervivencia por consiguir una dotación abonda de rayos solares. Esta llucha pola lluz solar ta ejemplificada pola presencia de [[matapalo]]s, árboles que tienen ~~originalmente~~orixinalmente un tarmu rastreru qu'usen pa sofitase en redol a un árbol de gran tamañu col fin d'algamar la lluz solar. Cuando lleguen a superar el techu vexetal y amóntase la función de la fotosíntesis empiecen a crecer esgañando al árbol sobre'l que se sofitaren (amás de que-y tapen la lluz solar). Los matapalos más frecuentes pertenecen al xéneru ficus, como ye'l casu del Ficus elástica, higuerote o, a cencielles, matu de cauchu (distinta del cauchu [[Hevea brasiliensis\|hevea]], d'onde se llogra'l cauchu natural). La nota peculiar d'estes selves ye la estraordinaria variedá de la vexetación: bien de especies vexetales por hectárea, pero pocos exemplares de caúna nesa superficie. Y ye esa estraordinaria diversidá lo que la fai'l tipu de vexetación más útil qu'esiste, especialmente poles sos posibilidaes y pola producción d'osíxenu, anque resulta una llimitación no que se refier a la so esplotación comercial, podríamos dicir qu'afortunadamente, yá que si la esplotación de la selva tal como ta fuera rentable (por casu, pal llogru de madera), va tiempu que sumiera, siquier en grandes árees. Les selves de la zona intertropical constitúin el mayor pulmón vexetal del planeta yá que tolos vexetales precisen absorber una enorme cantidá d'agua y CO<sub>2</sub> pa producir, al traviés de la fotosíntesis, los hidratos de carbonu (o carbohidratos) que precisen pa la so crecedera, pero dexen tamién una enorme cantidá d'osíxenu llibre qu'usen los animales de too el mundu pa la so respiración. A bien llargu plazu, el balance ente producción y consumu tantu d'osíxenu como de CO<sub>2</sub> tiende a caltenese equilibráu. Pero mientres millones d'años (dende la [[Yera Primaria]], cuando apaecieron les primeres especies vexetales nel nuesu planeta) foise atropando una enorme cantidá de biomasa sobre la superficie terrestre (y tamién nel sosuelu en forma d'hidrocarburos), na que suel esistir una estrecha correspondencia ente producción y consumu que fluctúa al traviés del tiempu nuna busca eterna del equilibriu. Ello significa que, nel so conxuntu, el balance ente producción y consumu, tantu d'osíxenu como d'anhídridu carbónico, sigue un eternu procesu de retroacción o feedback que ye'l responsable d'algamar nun momentu dáu, una situación de [[clímax (ecoloxía)\|clímax]], conceutu que va precisar, col tiempu, ser revisáu. Nun tenemos d'escaecer que, na naturaleza, el númberu de productores (vexetales) ye enforma mayor qu'el de consumidores (animales).

Diferencies ente revisiones de «Zona intertropical»