Diferencies ente revisiones de «Filosofía del llinguaxe»

Lo que más-yos interesa a los filósofos ye la entruga: ¿qué significáu tien una espresión que quier dicir dalguna cosa? ¿Por qué les espresiones tienen el significáu que tienen? ¿Qué espresiones tienen el mesmu significáu qu'otres espresiones y por qué? ¿Cómo puede conocese'l significáu? Y la entruga más básica: ¿qué quier dicise’dicise' cuando usamos el términu "''significar''"?

Esta dómina vien marcada pola obra de [[San Agustín]] y pola traducción del ''De interpretatione'' per parte de [[Boecio]]. Tocantes a [[San Agustín]], dellos aspeutos de la so teoría del llinguaxe merecen ser destacaos, bien pola so importancia en sí o pola so influencia nos [[escolásticos]] posteriores. Tien una filosofía del signu qu'inclúi la definición d'esti como realidá material que remembra nel entendimientu una realidá ayena (''De doctrina cristiana''). El signu llingüísticu ta constituyíu por una unión intrínseca de soníu y significación (''[[De Magistro]]''). Nun ye concebible un signu ensin significáu (''soníu vacuo''). Nel significáu mora'l nucleu del valor o la fuerzafuercia (''vis'') del signu llingüísticu, anque nun s'identifica con elles. La fuerzafuercia del signu ye una noción más amplia qu'inclúi tantu la significación como les distintes formes en que tal significación afecta a una audiencia (''principia dialectae''). La impresión que produz la teoría de signu de [[San Agustín]] ye la que defende una conexón directa ente'l signu y la cosa significativa.

Nel senu de la [[filosofía|filosofía continental]] la filosofía del llinguaxe nun ye estudiada, como sí asocede dientro de la [[filosofía analítica]], como una disciplina independiente. Sicasí, les reflexones en redol al llinguaxe son fundamentales n'ensame de cañes filosófiques tradicionalmente etiquetaes como pertenecientes a la [[filosofía continental]], por casu, la [[semiótica]], la [[Fenomenoloxía (filosofía)|fenomenoloxía]], la [[ontoloxía]], el l'[[Heidegger|heideggerianismo]], la [[hermenéutica]], la [[deconstrucción]], el l'[[Estructuralismu (llingüística)|estructuralismu]], el [[esistencialismu]] o la [[teoría crítica]] de la [[Escuela de Frankfurt]]. En casi toes estes disciplines la idea de llinguaxe ye unviada al conceutu de [[logos]] desenvueltu na filosofía griega antigua entendida como discursu o dialéctica. El llinguaxe y los conceutos son reparaos como formando parte de la hestoria cultural. Los ancestros denominen al llinguaxe como parte fundamental d'una vida llargo y provechoso. Anguaño siguimos teniendo esa mesma concepción.

Nel campu de la [[hermenéutica]], esto ye, la teoría de la interpretación polo xeneral, les reflexones en redol al llinguaxe xugaron un papel fundamental nel senu de la [[filosofía continental]] a lo llargo de too el [[sieglu XX]]sobremanera dientro de la llinia de reflexón empecipiada por [[Martin Heidegger]] cola so propuesta de xiru ontolóxicu de la comprensión. [[Martin Heidegger]] combinó la [[Fenomenoloxía trascendental|fenomenoloxía]] desenvuelta pol so maestru [[Edmund Husserl]], la hermenéutica de [[Wilhelm Dilthey]] y gran cantidá de conceutos heredaos de la filosofía de [[Aristóteles]] pa desenvolver la so concepción particular del llinguaxe. [[Heidegger]] consideraba que'l llinguaxe anguaño ta cosificado pol sobreuso de los conceutos más fundamentales y, por ello, estos conceutos yá nun son aptos pa entamar l'estudiu en fondura del [[Ser]]. Por casu, la mesma palabra [[ser]] cargóse con ensame d'acepciones que la faen desaparente pa la espresión. Ye por ello que Heidegger se vale de la ductibilidad del so idioma maternu, nel qu'escribió toles sos obres, el l'[[Idioma alemán|alemán]] pa crear nueves pallabres que nun tuvieren cosificadas pol so usu que fueron emplegaes nel desenvolvimientu de la so filosofía. Nesti trabayu de reinvención llingüística [[Heidegger]] arrenunció a conceutos fundamentales de la tradición filosófiques como, por casu, [[conciencia]], [[ego]], [[Naturaleza humana|humanidá]], [[naturaleza]]. Dientro de los conceutos más importantes xeneraos por Heidegger atópense'l de [[Ser-en-el mundu]] ''In-der-Welt-Sein'', ''Seyn'' o ''Exsistencia'' (conforme coles traducciones habituales). Na so célebre obra [[El ser y el tiempu]] (''Sein und Zeit'', tamién traducida como ''Ser y tiempu'', prescindiendo de los artículos) Heidegger constrúi les sos filosofía del llinguaxe en redol al conceutu fundante de ''Ser-en-el mundu'', tal filosofía centrar na fala, esto ye, nel emplegu que se realiza del llinguaxe de forma cotidiana. Heidegger considera que la escritura nun ye más qu'un suplementu de la fala (nesto sigue la considerancia [[Platón|platónica]] contenida nel [[Fedro]]), esto debe a que'l llector constrúi la so propiu fala interna mientres llee. La característica fundamental del llinguaxe ye qu'ésti ye anterior a la fala, cuando somos refundiaos al mundu'l llinguaxe yá ta ende, colos sos significaos culturalmente establecíos. Por cuenta de esti sucesu Heidegger puede falar d'una cierta precomprensión del mundu contenida, a priori, nel llinguaxe. Sicasí, esta precomprensión namái remanez una vegada nomóse la cosa o ''articuláu'l so intelegibilidad''.