Diferencies ente revisiones de «Ríu Orinoco»

El cantu noroeste de la cuenca taría formáu poles aguaes andines colombo-venezolanes y les fasteres meridionales d'otros relieves montascosos del norte de Venezuela, ente que'l cantu meridional de la cuenca taría marcáu, nel so mayor parte, pola divisoria d'agües ente'l Orinoco y l'Amazones, que ta allugada sobre'l macizu guayanés. Ente dambos cantos estienden la [[Guayana Venezolana]]<ref>"La Guayana venezolana ye una amplia rexón natural que s'alcuentra al sur del ríu Orinoco. Forma parte del Macizu o Escudu Guayanés, que comparte con Guyana, [[Surinam]], la Guayana Francesa y Brasil y estiéndese en territoriu venezolanu por casi mediu millón de km²".</ref> na marxe derecha del Orinoco y los Llanos, tanto colombianos como venezolanos, na marxe esquierda. Como vemos, el mesmu ríu Orinoco marca nítidamente la llende natural ente estos dos rexones; podría dicise que l'Orinoco ye una de les fronteres naturales más notables qu'esisten nel mundu, anque esti fechu tien una senciella esplicación: los ríos llaneros tienen una rimada escasa y fueron construyendo mientres millones d'años una llanura d'acumuladura colos sedimentos qu'acarreten dende los cordales onde nacen. Y son estos sedimentos los qu'emburrien el calce del Orinoco contra'l mesmu escudu guayanés.

 

 

De la mesma, estos sables vinieron crear un ecosistema únicu nel mundu: un estensu campu de [[duna|dunes]] (ocupa unos 30&nbsp;000&nbsp;km²) que tien la particularidá de que nun se trata d'un clima desértico sinón d'un clima de sabana nun paisaxe de camperes naturales que s'alternen con delles selves de galería, ríos caudalosos y médanos de más de 100&nbsp;km de llargor y hasta 20&nbsp;m d'altor. Dalgunos d'estos médanos son utilizaos polos [[llaneru|llaneros]] pa establecer nellos les queseres, colo que, amás de procesar parte de la lleche, va preparándose a un grupu de reses por que vaigan al mandu de la menada (lo que nos Llanos denominar la madrina del fatáu). Tamién sirven por que'l ganáu abelugar de los hinchentes. Con éses esti ecosistema tan interesáu y pintorescu, ye la resultancia del modeláu eólicu nun clima de sabana. Nun se trata, como se señala nel ''Atles de Venezuela. Una imaxe espacial'' (conocíu tamién como'l ''Atles de [[PDVSA]]''), d'un ecosistema de «paleodunas» formáu nun ambiente con un clima muncho más ensugo que l'actual, sinón d'un mecanismu de formación de dunes qu'actúa solo mientres la dómina de seca yá que, al baxar el nivel de les agües del Orinoco pol estiaje de los ríos, especialmente, de los que vienen de los Llanos, quédense unes estenses sableres de sable bien finu, que los [[vientos alisios]] bien llueu van treslladando escontra'l sureste formando lo qu'agora constitúi'l [[Parque nacional Santos Luzardo]], nome tomáu d'unu de los personaxes principales de la famosa novela ''[[Doña Bárbara (novela)|Doña Bárbara]]'', de [[Rómulo Gallegos]].