Diferencies ente revisiones de «Petroniu»

'''CayuGayu''' o '''Titu Petroniu Árbitru''' (en [[llatín]] '''Gaius Petronius Arbiter'''), nacíu en dalgún momentu ente los años [[14]] y [[27]] en Massalia (actual [[Marsella]]) y fináu ''[[Circa|ca.]]'' del añu [[65]] y [[66]] en [[Cumas]], foi un escritor y políticu [[Antigua Roma|romanu]], que vivió mientres el reináu del emperador [[Nerón]].

Esiste una curtia biografía sobre esti autor nos ''[[Añales (TácitoTácitu)|Añales]]'' del historiador [[TácitoTácitu]], y otres hipótesis menores sobre la so identidá. El mesmu TácitoTácitu, [[PlutarcoPlutarcu]] y [[Pliniu'l Vieyu]] describieron a PetronioPetroniu como ''elegantiae arbiter '' (tamién espresáu ''arbiter elegantiarum''), "árbitru de la elegancia" na corte de Nerón.

L'historiador romanu [[TácitoTácitu]] (''Añales'', <small><small>XVI</small></small>, 18) referir a él como ''arbiter elegantiae'' («árbitru de la elegancia»). El so sentíu de la elegancia y el luxu convirtieron a Petronio n'organizador de munchos de los espectáculos que socedíen na [[Corte noble|corte]] de [[ÑerónNerón]]. PetronioPetroniu foi tamién [[procónsul]] de [[Bitinia]], y más tarde [[Cónsul romanu|cónsul]].

La so influencia sobre ÑerónNerón infundió celos nel [[Prefeutu romanu|prefeutu]] del [[pretorio]] [[CayoGayu OfonioOfoniu TigelinoTixelín]], otru de los favoritos del [[emperador]], pos llanzó contra él acusaciones falses. Participó nuna conxura encabezada por [[CayuGayu Calpurniu Pisón|Pisón]]. Nerón, avisáu, ordenó-y permanecer en [[Cumas]]. L'escritor decidió quitar la vida: dexóse [[sangrar]] hasta morrer. Dizse qu'unviara al emperador un escritu nel que pormenorizaba tolos vicios del [[tiranu]].

A PetronioPetroniu atribúyese-y ser l'autor d'una notable obra de ficción, una [[novela]] [[satírica]] en [[prosa]] y versu titulada ''[[El SatiricónSatyricon]]'', (''ca''. 60), de la cual caltiénense dellos fragmentos. Narra les aventures de dos [[llibertín|llibertinos]]s: EncolpioEncolpiu y AsciltoAsciltu, ya inclúi dalgunos [[Fábula milesia|cuentos milesios]] sexualmente esplícitos.

El [[Poesía |estiloestilu poéticu]] de PetronioPetroniu ye bien [[manierista]], paecíu al de d'[[Ovidiu]]. El ''Satyricon'' ye'l primer exemplu de [[novela picaresca]] na lliteratura europea. A esta obra puede consideráse-y modelu de noveles posteriores. Apurre una [[descripción]] única, de cutiu descomanadamente deshinibida, de la vida nel sieglu <small>I</small>&nbsp;d.&nbsp;C.

A pesar de quque'ell so [[narrador]] espresar nel meyor llatín de la dómina, la obra ye especialmente pervalible polos [[Llatín vulgar|coloquialismocoloquialismos]]s nos [[parllamentu|parllamentos]] de munchos personaxes, qu'ufierten un interesante oxetu d'estudiu avera del [[llatín vulgar]] de la dómina. L'episodiu más famosu ye'l ''Llacuada deCena TrimalciónTrimalchionis'', una descripción por demás realista d'una llacuada ufiertada por un nuevu ricu y fachendosu [[llibertu]].

El ''SatiricónSatyricon'' sirvió d'inspiración pa la [[Satyricon (película)|película homónima]], en 1969, del [[cineasta]] italianu [[Federico Fellini]].

PetronioPetroniu foi personaxe de delles [[novela|noveles]], ente les cualosque destaca ''[[Quo Vadis? (novela)|Quo Vadis?]]'', del [[escritor]] [[Polonia|polacu]] [[Henryk Sienkiewicz]], tamién llevada al [[Quo vadis? (película)|cine]].

autor = Petronio ÁrbitruÁrbitro, CayoGayo |