Diferencies ente revisiones de «Ali Ibn Abi Tálib»

Mahoma tenía una relación cercana colos padres de Alí. Cuando yera güérfanu y perdió al so güelu Abd ul-Muttálib, el padre de Alí llevó-y a'l los so casa. Alí nació dos o trés díes depués de que Mahoma casóse con Jadiya bint Juwáylid. Cuando Alí tenía cinco o seis años d'edá, tuvo llugar una fame en y alredor de La Meca, afectando a les condiciones económiques del padre de Alí, que tenía una gran familia a la qu'alimentar. Mahoma llevó a Alí a la so casa pa crialo.<ref name="Britannica"/><ref>{{Harvnb|Ashraf|2005|p=7}}</ref>

En 623, Mahoma dixo a Alí que Dios ordenáralu que diéra-y a'l los so fía Fátima Zahra a Alí en matrimoniu. Mahoma dixo a Fátima: «Te casé col queríu de la mio familia pa mi». Esta familia ye glorificada por Mahoma con frecuencia y declarólos como la so ''Ahl al-Bayt'' n'eventos como la Mubahala y en hadices como'l Hadiz del Casu de la Capa. Tamién son glorificados delles vegaes nel Corán como nel versu de la purificación».

Los chiitas consideren a Ali como la figura más importante dempués de [[Mahoma]].<ref name="TIO20110610">{{enllaz rotu|1={{Cita web|fecha=10 de xunu de 2011|títulu=Yawm-y Ali|url=http://www.theismaili.org/festival/yawm-y-ali|fechaaccesu=10 de xunu de 2011|editorial=TheIsmaili.org}} |2=http://www.theismaili.org/festival/yawm-y-ali |bot=InternetArchiveBot }}</ref> Acordies con ellos, [[Mahoma]] suxurió en delles ocasiones mientres la so vida que Ali tenía de ser el líder de los musulmanes dempués de la so muerte. Esto ye sofitáu por numberosos hadices que fueron narraos polos chiitas, incluyendo'l ''Hadiz del Jumm'': ''De quien yo sía'l los so Mawla (guía, líder relixosu y políticu), ésti, Alí, ye'l so Mawla ¡Dios mio! Sé amigu de quien sía'l los so amigu, y enemigu del so enemigu, y aida a quien lo aide, y humilda a quien lo humilde, y fai morar la verdá con él onde s'atope.”'',<ref name="DAKA">{{cita llibru |apellíu=Dakake |nombre=María |títulu= Shi'ite Identity in Early Islam (ḠADĪR ḴOMM) |añu=2007 |allugamientu=Nuevu York |editorial=SUNY Press|páxina=246-249 |ISBN=0791480348}}</ref> '''''''Hadiz de los dos cuesas pesaes, Hadiz de la pluma y el papel, Hadiz de la Capa, Hadiz de la posición, Hadiz de la invitación de les families cercanes y Hadiz de los Dolce Socesores'''''.

«‘Alî, el verdaderu representante de la tradición primitiva del [[islam]], foi mientres la so vida entera un home inconcebible, y la so eleición nun foi enxamás tomada en serio nes provincies. De toes partes tendíase la mano a la familia de los Omeyes, que por costume ya intereses fixérase siria. Agora bien, la [[ortodoxa]] de los Omeyes yera bien sospechosa. Bebíen vinu, practicaben ritos del paganismu, nun faíen casu dalgunu de la tradición, de los costumes [[musulmanes]], nin del calter sagráu de los amigos de Mahoma. Asina s'esplica'l sorprendente espectáculu qu'ufierta'l primer sieglu de la hégira, ocupáu por completu n'esterminar a'l los musulmanes primitivos, los verdaderos padres del [[islam]]. ‘Alî, el más santu de los homes, el fíu adoptivu del profeta; ‘Alî, a quien Mahoma proclamara vicariu so, ye implacablemente degolláu. Hussein y Hassan, los sos fíos, que Mahoma fixera saltar nes sos rodíes y cubiertu de besos, son degollaos».<ref> Y. Renan: “Estudios d'Hestoria Relixosa”, Editorial Alda, Buenos Aires, 1945, p. 204</ref>

«El caballeru árabe llámase ''faris'' y les sos virtúes son: el valor, la fidelidá, l'amor a la verdá, la proteición concedida a les vilbes, a los güérfanos y a los probes, l'arrogancia... Toes estes virtúes caractericen igualmente a ‘Alî b. abi Tâlib, l'héroe del Llibru de les batalles”. ‘Alî ye'l paladín invencible, que'l so valor nun tien midida... Como los héroes de les epopeyes o llibros de caballeríes, ‘Alî tien tamién nomatos significadores. ''Tabarí'' cúntanos qu'el mesmu ‘Alî taba arguyosu y gustaba que se-y llamara pol so llamatu de Abu Turab ‘l'home de polvu’polvu'... Otros nomatos que recibe ‘Alî faen alusión a les sos cualidaes guerreres. Asina ye denomináu ''Haydar'' o ''Assad'', que significa ‘lleón’‘lleón', y tamién ''Galib'', qu'equival n'español a vencedor... El sable de ‘Alî, como'l de too caballeru, tien tamién el so nome, llámase ''Du-l-Faqar'', o ''Du-l-Fiqar'' nes lleendes aljamiadas. Esti sable, que se fixo proverbial ente los árabes del Hiÿaz, perteneció nun principiu a Mahoma; el profeta haber atopáu nel botín de Badr. Orixinalmente representóse-y dotáu de dos filos... La tradición o hadiz, recoyida por [[Tabarí]], cúntanos cómo se fixo la tresmisión: ‘Alî, na [[batalla de Uhud]], combatía nes primeres files. Dio un golpe na cabeza d'un infiel, que se cubrir con un cascu bien resistente; rompióse'l cascu y mató al enemigu, pero'l so sable quebróse. ‘Alî volvió al profeta y díxo-y: “Oh unviáu de [[Dios]], maté d'un golpe de sable a un infiel, pero'l mio sable partióse, y nun tengo otru”. El [[profeta]] diolu entós el so sable Du-l-faqar, pensando que nun lo coyer y non podría remanar. Sicasí, ‘Alî, coyendo'l sable, llanzar de nuevu a la llucha. El profeta vio-y lluchar con violencia, cutiendo con Du-l-Faqar alantre y tras, a la derecha y a esquierda. ‘Alî cutió a unu de los Quraish, que se cubrir con un escudu, de forma tal que'l sable enfusó al traviés del escudu y del cascu, fendió la cabeza d'esti home y travesó el so cuerpu hasta'l pechu. El profeta, viendo esta fazaña, dixo: '' “Nun hai sable como Du-l-Faqar, y nun hai héroe como ‘Alî” ''» ().<ref> A. Galmés de Fuentes: O. cit., p. 50-53</ref>