L'antiguu tamil ye bien distintu del tamil medieval y entá ye más del malayalam medieval, polo que tienen de ser consideraos llingües claramente distintes, coles sos propies estructures gramaticales, por más que s'aprecia una evolución continua dende l'estáu más antiguu a los estadios más modernos (como se repara ente'l llatín y les modernes [[lenguaLlingües romancesromániques]]). A partir del sieglu VII percíbese una clara diferencia ente la llingua antiguu tamil tardíu o tamil medival tempranu de la zona occidental, dixebrada del restu del territoriu pelos montes [[Ghats occidentales]], y los de la zona oriental. Na zona occidental apaecería'l [[idioma malayalam|malayalam]] medieval ente que na zona oriental la llingua evolucionaría hasta dar el tamil medieval que ye daqué más conservador qu'el malayalam. El malayalam perdería les regles de concordanza ente suxetu y verbu y amás la influencia del sánscritu sería más notable, polo qu'apaecería la diferencia ente oclusives aspiraes y non aspiraes, que nun tán presentes nel tamil medieval. Igualmente l'antiguu tamil paez ser la llingua dende la qu'evolucionó'l modernu irula. Per otra parte el modernu tamil de Śri Lanka ye daqué más conservador y arcaizante que'l tamil continental de [[Tamil Nadu]]. Asina'l tamil insular entá caltien la distinción tripartita de los deícticos del antiguu tamil (''ivaṉ'' 'esti', ''uvaṉ'' 'esi', ''avaṉ'' 'aquel'). Igualmente'l tamil insular inda caltien una forma de pretéritu perfectu que ye'l continuador directu del mesmu tiempu n'antiguu tamil (a pesar d'estes diferencies el tamil continental y l'insular tienen un altu grau de [[inteligibilidad mutua]]).
