Diferencies ente revisiones de «Alfarería»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Bot: Troquéu automáticu de testu (-|título= +|títulu=) |
m Bot: Troquéu automáticu de testu (- aprosim + aproxim) |
||
Llinia 58:
N'[[Europa]] [[mediterraneu|mediterránea]] les pieces más antigües son, probablemente, les atopaes nel xacimientu de Camprafaud ([[Lenguadoc]]) y Verdelpino ([[Provincia de Cuenca|Cuenca]]), pieces dataes nel [[VI mileniu e.C.]]; nun presenten nengún tipu de decoración. Tamién hai pieces del [[III mileniu e.C.]] atopaes en [[Cataluña]], [[Provenza]], [[Córcega]] y [[Dalmacia]]; nesti casu, la so decoración basar na impresión con conches marines, técnica llamada «montserratina» pol so gran bayura nel [[macizu de Montserrat]] y que tamién ye conocida como [[cerámica cardial]].<ref>Sureda (1988) p.89</ref>
[[Archivu:Ägyptisches Museum Leipzig 029.jpg|thumb|Cerámica exipcia de la cultura [[Naqada I]], [[circa]] 3700 e.C.]]
Los afayos [[arqueoloxía|arqueolóxicos]] nel [[Alto Exiptu]], na fase [[Naqada I]], faen suponer que dende'l 4500 al 3500 e.C. practicábase la [[agricultura]]. Tamién se soterraben los muertos en tumbes, onde yera frecuente l'usu de dotes funeraries ente los que yera normal atopar vasíes de terracota colorada con motivos pintaos en blancu; les decoraciones que predominaben yeren les de tipu xeométricu, como por casu [[triángulu|triángulos]], [[Círculu#Semicírculu|semicírculos]] y espigues.<ref>Sureda (1988) pp.126-127</ref>Escontra'l 4000 e.C. nel pueblu de [[Badari]] fabricábense vasíes d'alfarería de parés fines y pulíes y del
{{VT|Cerámica exipcia}}
Mientres el [[Neolíticu]] mediu, la cultura [[Dímini]], en Grecia, produció una cerámica con una gran variedá de formes y con una ornamentación [[policromía|policroma]], sobremanera d'espirales y greques. A la fin d'esti periodu y a principios del Neolíticu final utilizóse una alfarería negro bruñida, d'influencia [[Anatolia|anatólica]]. El llamáu Neolíticu danubiano del centru d'[[Europa]], qu'esistió a empiezos del V mileniu, producía una cerámica que taba caracterizada pola decoración de «bandes», con unes formes que yeren desaxeradamente sencielles de vasos ensin [[rusti (alfarería)|garres]] y de pescuezu anchu. Les llinies de la decoración taben realizaes a base de incisiones paraleles y puntuaos.<ref>Sureda (1988) p.90</ref>
Llinia 72:
Na antigüedá americana la mayoría de los sos pueblos yeren agrícoles y, por tanto, sedentarios, lo que fixo que se produxeren grandes cantidaes d'instrumentos domésticos pal so usu culinariu o d'almacenaxe. Anque s'utilizaron distintos magres según el territoriu onde se fabricaben, el fornu abiertu yera l'únicu conocíu en tola [[América]] indíxena. La técnica de la realización yera, polo xeneral, a mano, ensin ayuda de tornu, y utilizóse el molde según la dómina y la cultura. Les formes son similares, anque con ciertes particularidaes, nes de [[Méxicu]], por casu, onde tamién s'utilizaben los concos pequeños éstos teníen pates y el fondu arralláu con incisiones que sirvíen pa moler el [[Capsicum|chile]] y otros condimentos. Tamién se realizaron urnes funeraries, sobremanera nel territoriu [[Suramérica|suramericanu]].<ref>Sánchez Montañés (1988) pp.8-25</ref>
L'orixe de la cerámica producir na mariña de la [[Ecuador]] escontra'l 3200 e.C. Fixéronse unos estudios por arqueólogos norteamericanos y ecuatorianos, onde se trató de demostrar les semeyances d'esta cerámica cola de la cultura xaponesa de [[periodu Jōmon]]. En dambos países, les formes y técniques teníen relación coles sos economíes, preferentemente marítimes.<ref>Sánchez Montañés (1988) p.27</ref> En [[Colombia]] atópense afayos de cerámica dataes nel añu 2925 e.C. con instrumentos bien toscos de concos semiesféricos. Olles de color acoloratáu y negru apaecen en [[Perú]] yá nel periodu un pocu más tardíu, escontra'l 2000 e.C. La [[cultura Huari]], foi una civilización andina que florió nel centru de los [[Andes]]
{{VT|Cerámica incaica}}
Nos [[Estaos Xuníos]], destaca la cultura esistente na parte esti del país, llamada «del monte», apaez escontra'l 2000 a. C y ye una cerámica con impresiones a base de cuerdes o texíos, técnica que se realizaba palmotiando la superficie de los instrumentos con paletes de madera onde s'endolcaren, primeramente, cuerdes o texíos.<ref>Sánchez Montañés (1988) pp.117-118</ref>
Llinia 79:
[[Archivu:Cogotas-II (Ceramica a peine) Segunda Edad del Hierro.jpg|thumb|Instrumentu de Cogotas II, nel [[Muséu Arqueolóxicu de Valladolid]].]]
[[Archivu:Enterramiento argárico en tinaja.jpg|thumb|Enterramientu de la [[cultura d'El Argar]] dientro d'una [[tinaja]].]]
Les técniques fuéronse tresmitiendo amodo dende'l [[Oriente Próximu]] escontra Europa occidental, y tamién a la [[Península Ibérica]], con un desfase d'unos dos mil años
* '''La redolada natural y climático propiu del llugar''': el factor [[xeoloxía|xeolóxicu]] como base de la materia primo yera necesariu pa llograr el material primario, la [[magre]], y tamién yera necesaria la esistencia d'árboles pa consiguir la lleña que s'usaba na posterior cocción en fornos. El clima foi un factor importante, yá que, por casu, en llugares como [[Siberia]] o [[Patagonia]] nun se llegó a producir cerámica. Tamién na Península Ibérica hai grandes desfases ente rexones de la mariña coles de la [[Pandu]], el [[Cantábricu]] o les [[Islles Baleares]] y [[Canaries]]. Nunes zones el progresu y evolución yera constante y n'otres el mesmu sistema y técnica perduraba mientres más años. Asina mesmu sábese que mientres los meses d'iviernu nun se llegaba a trabayar pola mor del fríu.<ref>Sempere Ferràndiz (2006) p.39</ref>
* '''La dinámica cultural''': otru factor por que la teunoloxía evolucione, son les circunstancies social y cultural. Una concentración de poder como la qu'asocedió nes grandes civilizaciones de l'[[Hestoria Antigua|antigüedá]], impulsa la necesidá d'ellaborar oxetos suntuarios pa palacios y cultos relixosos, según cacíes, instrumentos pa guardar alimentos y bébores. L'influxu d'otros pueblos más poderosos como los [[Fenicia|fenicios]], [[Grecia|griegos]], [[pueblu árabe|árabes]] y [[Antigua Roma|romanos]], introdució'l so estilu y les formes de les vasíes a pueblos que quedaben sol so dominiu.<ref name="Sem">Sempere Ferrándiz (2006) p.40</ref>
| |||