El cirílicu perdominó'l glagolíticu nel sieglu XII. La lliteratura fecha na llingua búlgara vieya espardióse pal norte y convirtióse na [[linguallingua franca]] de los Balkanes y del Este européu, onde foi conocíu como [[antiguu eslavónicu eclesiásticu]].<ref name="ReferenceA">"On the relationship of old Church Slavonic to the written language of early Rus'" Horace G. Lunt; Russian Linguistics, Volume 11, Numbers 2-3 / January, 1987</ref><ref>Alexander Schenker, ''The Dawn of Slavic'', Yale University Press, 1995; pp. 185-186, 189-190.</ref><ref> Horace Lunt, ''Old Church Slavonic Grammar'', Mouton de Gruyter, pp. 3-4.</ref><ref>Lysaght Wien, ''Old Church Slavonic (Old Bulgarian)-Middle Greek-Modern Engish dictionary'', Verlag Bruder Hollinek, 1983</ref><ref name=fortson>Benjamin W. Fortson. ''Indo-European Language and Culture: An Introduction'', p. 374</ref> L'alfabetu usáu pola moderna [[llingua eslavónica llitúrxica]] nos ritos [[Ilesia ortodoxa|ortodoxos]] y [[Ilesia uniata|uniates]] aseméyase enforma al cirílicu primitivu. Sicasí, col colar de los sieglos, el cirílicu adaptóse a los cambeos de la llingua oral, desendolcando variantes rexonales pa moldiase a les carauterístiques de les llingües nacionales, sufriendo reformes académiques y decretos políticos. Anguaño, docenes de llingües nos Balkanes, Europa del Este, y norte de Eurasia escríbense con alfabetos cirílicos.
