Diferencies ente revisiones de «Carduus acanthoides»

A pesar de la so estrema sensibilidá al clásicu [[yerbicida]] [[2,4-D]], les sos poblaciones son bien grandes. Como señaló Parodi (1926-1930) a principios del sieglu XX yera raru nel [[Pergamín (partíu)|partíu de Pergamín]] (estremu norte de la [[provincia de Buenos Aires]]), dende entós les sos poblaciones espandiéronse y ye común en campos de llendo vieyos. Nes proximidaes de la rexón, en 1985 en n'[[Oliveros (Santa Fe)|Oliveros]] (sur de la [[provincia de Santa Fe]]) y en 1991 en [[Zavalla]] (tamién en Santa Fe) lliberóse'l coleópteru ''[[Rhinocyllus conicus]]'' que la so canesba taramia los capítulos florales. Sicasí, les poblaciones de cardos nun se vieron afeutaes (Molinari, et al. 1994, Feldman 1997) y en 2008, atopáronse estenses poblaciones en víes ferriales, caminos abandonaos, partes altes de banquinas, préstamos y árees baldías.<ref>[http://www.fcagr.unr.edu.ar/Extension/Agromensajes/17/8AM17.htm Descripción de infestaciones por Juan Pablo Lewis y Eduardo Pire]</ref>

'''''Carduus''''': nome xenéricu que vien del [[llatín]] = "cardu", que de la mesma podría derivar d'una palabrapallabra [[griegu antiguu|griega]] que'l so significáu averar a la nuesa palabrapallabra "afaitase"; pero la investigación adicional sería la resultancia d'otru raigañu, siempres griega, ''Ardis'' = "punta", aludiendo, poques gracies, a los espinos de les plantes d'esti tipu.<ref name=autogenerato1>Motta 1960, Vol. 1 - pag. 457</ref> Na antigüedá, el cardu tamién ye atestiguáu por delles lleendes d'esta flor acomuñáu al pastor [[sicilia]]nu [[Dafnis]], que la so muerte (gracies a la intervención de [[Pan (mitoloxía)|Pan]] y [[Diana (mitoloxía)|Diana]]), cola [[Tierra]], qu'enllena de dolor, dio a lluz a una planta llena d'escayos, el "cardu", precisamente. Inda se recuerda que, inclusive nes tradiciones [[Arios|aria]]s el "cardu" acomuñar col dios [[Thor]] (dios de la guerra y el rescamplu).<ref name=autogenerato1 />