Diferencies ente revisiones de «Hebreos»

{{otros usos|Hebréu (dixebra)}}

[[Archivu:Giovanni Battista Tiepolo - Los hebreos recogiendo el maná en el desierto (boceto) - Google Art Project.jpg|thumb|[[Giovanni Battista Tiepolo|Tiepolo]], ''Los hebreos recoyendo'l [[Maná (Biblia)|maná]] nel desiertu'', bocetu, 1740.<ref>[https://www.biblegateway.com/passage/?search=%C3%89xodo+16&version=RVR1995 ''Éxodu'' 16]. Pintura caltenida y esibida nel Muséu Nacional de Belles Artes, Buenos Aires.</ref>]]

Na so etimoloxía de ''hebréu'', el ''DRAE'', 22.ª ed., inclúi un "quiciabes del [[idioma acadiu|acadiu]] [[Habiru|''ẖapiru''[''m'']]], [acasu significando] paria". Posiblemente ello deba a qu'esisten delles teoríes que busquen conectar los "[[Habiru#Habiru y los Hebreos|'''habiru''']]" —a los que tamién se conoz como '''''apiru'''''— colos hebreos bíblicos. Sicasí, lo cierto ye tales intentos de rellacionar al grupu de los apiru (Habiru) col xentiliciu "'''ivrim'''" escarecen enagora de pruebes concluyentes pa sofitar tamaña idea. Escritos tales como los de Juan de la Torre Suárez non solo son incompatibles col testu bíblicu sinón qu'amás proclamen abiertamente la so propia [http://www.egiptomania.com/historia/orixe_hebreos.htm "egiptomanía"]. '''Rainey esplica que la supuesta relación ente habiru y los hebreos nun ye más qu'una espresión de deséu.''' Vease Anson F. Rainey, Unruly Elements in Llate Bronze Canaanite Society, en [http://books.google.com.au/books?id=1poyGNWV3UcC&printsec=frontcover&dq=Pomegranates+and+Golden+Bells&source=bl&ots=BsPy-wsrB5&sig=XssHIQkyo0aXM8pjhAgiXiczRIQ&hl=en&ei=kKQeTej7IoSgvgPtzuTLDQ&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=1&vei=0CBYQ6AEwAA#v=onepage&q&f=false ''Pomegranates and Golden Bells''], ed. David Pearson Wright, David Noel Freedman, Avi Hurvitz, Eisenbrauns, 1995, p. 483. Pa un discutiniu, ver O. Loretz, ''Habiru-Hebräer'', Berlín, 1984; N. Na'amen, "Habiru and Hebrews: The Transfer of a Social Term to the Literary Sphere", ''JNES'', 45, 1986, pp. 271-88; y A.F. Rainey, ''Habiru-Hebräer'', 1987. '''"Habiru" nun designa nenguna agrupación étnica y ye un términu emplegáu na Antigüedá pa referise tantu a grupos semites como para otros que nun lo son: "la conexón [ente habiru y los hebreos], si ye qu'hai dalguna, permanez escura"''' (J.D. Douglas, ''The Zondervan Illustrated Bible Dictionary'', 2011, p. 557). Per otra parte, el sentíu dáu a "hapiru" na etimoloxía propuesta pol ''DRAE'' escarez de referencia o sustentu científicu y pollo nun ye más qu'una hipótesis. Inesperadamente, el [http://es.glosbe.com/akk/es/ ''Diccionariu acadiu-español''llabra'l [http://lacasaeuropa.blogspot.com.br/2010/08/diccionariu-sumeriu-acadiu-d.html ''Diccionariu sumeriu-acadiu''] de Casa Europa (dambos aportaos 12 de xunetu de 2013).</ref>

 

 

== Hebreos y tradición xudeocristiana ==

 

Según la hestoria y les [[Xudaísmu y cristianismo|tradiciones xudía y cristiana]], la formación del pueblu hebréu tien llugar mientres el [[II mileniu e.C.|segundu mileniu]] antes de la [[Yera Común]], posiblemente alredor de 1800 e.C.<ref>Josy Eisenberg, ''Histoire deas Juifs'', París, 1970, primer parte. Pero Shlomo Sand propón l'empléu'l términu "mitu-historia" (''Comment -y peuple juif fut inventé?'', 2011). El problema ye que'l prisma al traviés del cual Sand repara aquello qu'él denomina''mitu-historia'' pocu y nada tien que ver cola hestoria en sí mesma sinón cola so propia axenda personal que ye políticu-ideolóxica. Ye induldable que'l mitu xuega nel casu del orixe de los hebreos un papel tan importante como qu'el que xuega nel casu del orixe de cualesquier otru pueblu y no que concierne a la so propia identidá. Alrodiu de les primeres civilizaciones del Creciente Fértil, vease'l ''Atles of World History'', Londres, 2004, pp. 26-27, 30-31.</ref> Magar esisten ciertes dificultaes pa determinar l'allugamientu precisu de los primeros hebreos na hestoria, ello debe en gran parte a que la tradición d'esi grupu humanu foi primero de too oral y non escrita. Y non solo foi la [[tradición oral]] nos sos entamos sinón qu'amás lo foi mientres munchos sieglos.<ref>Pal xudaísmu, por casu, la tradición oral ye sagrada y sigue viva inclusive na actualidá. Siquier en teoría, la tradición oral ye tan sagrada pa esa relixón como la ye'l testu escritu de la [[Torá]].</ref> El que les tradiciones y cultura de los hebreos, según tamién les sos conocencies y perceición del mundu, fueren primeramente tresmitíes de manera verbal y de xeneración en xeneración dio llugar a lo que güei pueden paecenos ser inconsistencies na subsecuente tradición escrita.<ref>Alrodiu de los tresformamientos del hebréu escritu na lliteratura relixosa, vease María Martha Fernández, [http://www.transoxiana.org/Xornaes/JEO2005/Fernandez-hebréu.pdf "Hebréu"], ''Transoxiana'', 2005</ref> Los parámetros del mundu antiguu nun yeren precisamente los mesmos que los del mundu de güei. Asina, por casu, la concepción del mundu, la noción del tiempu ya inclusive el ritmu de vida yeren ensin duldes distintes a los nuesos.

 

 

No qu'a "hebreos" concierne, les principales fontes de conocencia son tantu la tradición oral como la escrita, siendo'l testu bíblicu fonte d'información y tamién fonte d'inspiración,<ref>H.W.F. Saggs, "Monde juif d'avant l'Exil" (1979), en: ''Monde du judaïsme'', ed. Y. Kedourie, París, 2003, pp. 37ff.</ref> dende fai —a lo menos— veinticuatro siglo.<ref>Tradición escrita: documentos históricos<gallery mode = "packed">

Los hebreos creen en [[Yahveh|Yahvé]]. Por respetu, eviten deliberadamente mentar o polo xeneral escribir el so nome propiu. Suelen referise a Dios como ''Hai-Shem'' ("El Nome" [de Dios]) o ''Barúj Hai-Shem'' (Benditu [ye/sía] el Nome [de Dios]). Los hebreos empleguen amás espresiones tales como Elohím (lliteralmente "Dioses", pero significando "Dios de Dioses"), ''El-Elión'' ("Dios Supremu" o "El Peraltu"), ''El-Shadái'' (Dios Todopoderosu) y ''L'Hai-Rajamím'' (Dios Misericordiosu). Asígnenlu tamién munchos otros nomes y, ente ellos, frecuente ye l'usu de ''Adón'' ("Señor"), ''Adonái'' ("El mio Señor") asina mesmu como ''Eli'' ("El mio Dios") y ''Eloheinu'' ("El nuesu Dios").

 

 

Yahvé nun tener forma humana nin tampoco ye la Naturaleza, sinón el so ceador. Ye espíritu y tien amás atributos que-y son propios (ye eternu, todopoderosu, etc.). Pero los hebreos siguen el camín del aniconismo y eviten polo tanto respresentarlo en términos visuales.