Revisión a fecha de 21:49 7 may 2019 editar XabatuBot (alderique \| contribuciones) Bots, Exenciones de bloqueos IP 1 395 409 ediciones m Iguo títulos de películes ← Edición más antigua		Revisión a fecha de 20:49 24 may 2019 editar desfacer XabatuBot (alderique \| contribuciones) Bots, Exenciones de bloqueos IP 1 395 409 ediciones m Preferencies llingüístiques: -"acción" +"aición" Edición más nueva →
Llinia 26: Pasteur demostró que la vacunación funcionaba pero desconocía'l motivu d'esto. El trabayu esperimental de [[Emil von Behring]] y [[Shibasaburo Kitasato]] en [[1890]] apurrió la primer información sobre'l mecanismu d'inmunidá. Demostraron qu'el [[sueru sanguíneu\|sueru]] d'animales inmunizados con anterioridá contra la difteria podíen tresferir l'estáu d'inmunidá a animales non inmunizados. Gracies a esti trabayu ganaron el [[premiu nobel]] en medicina en [[1901]]. Años más tarde, dellos científicos probaron mientres la década siguiente qu'un componente activu del sueru inmune podía neutralizar y bastiar toxines y [[aglutinación\|apigurar]] bacteries. Esti componente activu recibió nomes como antitoxina, precipitina y algutinina hasta qu'en [[1930]] [[Elvin Kabat]] demostró que la ~~fracción~~fraición de suero gamma (inmunoglobulinas) yera la que xeneraba toes estes actividaes. Les molécules actives d'esta ~~fracción~~fraición llamáronse anticuerpos.<ref group=nota>Anticuerpu y inmunoglobulina pueden usase de manera indistinta; pero anticuerpu suel acutar si conoz el antígeno al que va empobináu.</ref> === Inmunoloxía clásica === La inmunoloxía clásica ta incluyida dientro de los campos de la [[epidemioloxía]]. Estudia la relación ente los [[sistema (bioloxía)\|sistemes corporales]], [[patóxenos]] y [[inmunidá (medicina)\|inmunidá]]. L'escritu más antiguu que menta la inmunidá considérase'l referente a la [[plaga]] d'[[Atenes]] nel 430 a. C. [[Tucídides]] notó que la xente que se repunxera d'un ataque previu de la enfermedá podía curiar a los enfermos ensin contraer la enfermedá per segunda vegada. Munches otres sociedaes antigües tienen referencies d'esti fenómenu, pero nun foi hasta los sieglos [[sieglu XIX\|XIX]] y [[sieglu XX\|XX]] onde'l conceutu foi lleváu a la teoría científica. L'estudiu de los componentes celulares y moleculares qu'entiende'l sistema inmunitario, incluyendo les sos funciones ya ~~interacciones~~interaiciones, ye la tema central de la inmunoloxía. El sistema inmunitario foi estremáu nun más primitivu [[Inmunidá Innata\|sistema inmunitario innatu]], y un [[inmunidá adaptativa\|sistema inmunitario adaptativu]] o adquiríu de los vertebraos; esti postreru de la mesma ta estremáu nos sos componentes [[inmunidá humoral\|humorales]] y [[inmunidá celular\|celulares]]. La respuesta humoral (anticuerpos) ye definida como la ~~interacción~~interaición ente los [[anticuerpu\|anticuerpos]] y los [[antígeno]]s. Los anticuerpos son proteínes específiques lliberaes de cierta clase de célules inmunitarias ([[linfocitos B]]). Los antígenos son definíos como elementos que promueven la xeneración d'anticuerpos. La inmunoloxía trata d'entender les propiedaes d'estos dos entidaes biolóxiques. Sicasí, igualmente importante ye la respuesta celular, que puede non solamente matar a les célules infectaes, sinón que tamién ye crucial nel control de la respuesta de los anticuerpos. Reparar entós que dambos sistemes son altamente interdependientes. Nel sieglu [[sieglu XXI\|XXI]], la inmunoloxía amplió los sos horizontes coles investigaciones desenvueltes nos nichos más especializaos de la inmunoloxía. Esto inclúi la función [[inmunitaria]] de les célules, órganos y sistemes de normal non acomuñar col sistema inmunitario, según la función del sistema inmunitario fora de los modelos clásicos d'inmunidá. Llinia 39: === Inmunoloxía clínica === La inmunoloxía clínica ye l'estudiu de les [[enfermedaes]] causaes polos trestornu del sistema inmunitario (fallu, ~~acción~~aición anormal y crecedera malina de los elementos celulares del sistema). Tamién arreya enfermedaes d'otros sistemes, onde les ~~reacciones~~reaiciones inmunitarias xueguen un papel nes traces clínicu y patolóxicu. Les enfermedaes causaes polos trestornu del sistema inmunitario estremar en dos amplies categoríes:

Diferencies ente revisiones de «Inmunoloxía»