Diferencies ente revisiones de «Jack London»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Preferencies llingüístiques |
m Preferencies llingüístiques: -"acción" +"aición" |
||
Llinia 43:
Jack London foi afortunáu mientres la so carrera lliteraria. Empezó a cencielles con nueves teunoloxíes d'impresión que dexaben la producción de revistes de baxu costu. Esto resultó nuna revolución pa les revistes populares dirixíes a un ampliu públicu, y un mercáu fuerte pa les hestories curties de ficción. Nel añu [[1900]], ganó aprosimao 2.500 dólares coles sos hestories, l'equivalente a unos 75.000 dólares anguaño. La so carrera taba empuesta escontra l'ésitu.
Ente les obres que vendió a les revistes atopaba la hestoria curtia conocida indistintamente como "Batarde" y "Diable" en dos ediciones de la mesma y básica hestoria. Un cruel francu-canadiense que maltrata al so perru. El perru como vengación provóca-y la muerte. London foi criticáu por representar a un perru como la encarnación del mal. Cuntaría de delles de les sos crítiques que les
La pequeña hestoria pal periódicu ''Saturday Evening Post'' titulada "La llamada de la selva" foi daqué llarga. La hestoria empieza nun Estáu de Santa Clara y representa un perru encruz de [[San Bernardo (perru)|San Bernardo]] y Shepard llamáu ''Buck''. Ello ye que la primer escena ye una descripción de la granxa de la familia Bond y Buck ta basáu nel perru que-y foi emprestáu en Dawson polos sos terratenientes. London visitó a Marshall Bond en Calirfornia atopándose de nuevu con él nuna conferencia política que tuvo llugar en San Francisco en [[1901]].
Llinia 88:
En 1906 el periódicu ''New York World'' publicó columnes "terriblemente paraleles" qu'amosaben d'una parte dieciocho pasaje del relatu de London llamáu ''Love of Life'' y por otra pasaxes similares del artículu de non ficción de Augustus Biddle y J. K Macdonald tituláu ''Lost in the Land of the Midnight Sun'' (n'español "Perdíu na tierra del Sol de Medianueche"). Según Joan London, fía de London, el paralelismu "[demostráu] más allá de la entruga de si Jack había reescrito puramente'l relatu de Biddle". (Jack London de xuru oxetaría alrodiu de la pallabra "puramente".) En respuesta, London alvirtió que'l mundu nun lu acusó de "plaxu", solo de "identidá temporal y de situación", pa lo cual "declaróse culpable" definitivamente. London reconoció l'usu del relatu de Biddle, citando otres numberoses fontes qu'usara, y afirmó «Yo, nel cursu de faer xirar la mio vida del periodismu escontra la lliteratura, usé material proveniente de delles fontes les cualos fueren coleccionaes y narraes por homes que fixeron tornar los aspeutos de la vida en periodismu».
L'incidente más seriu envolubró al capítulu 7 de ''[[El talón de fierro]]'', tituláu "La visión del obispu". El capítulu foi casi idénticu al ensayu irónicu de Frank Harris, publicáu en 1901, tituláu "L'obispu de Londres y la moralidá pública". Harris indignóse y suxurió que tendría de recibir la sesentava parte de los beneficios llograos por ''El talón de fierro'', el problemáticu material que constituyía aquella
== Ranchu Formosu (1910-1916) ==
| |||