Diferencies ente revisiones de «Manuel A. Odría»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Iguo testu: -"contemporaneo" -"contemporáneo" |
m Preferencies llingüístiques: -"acción" +"aición" |
||
Llinia 30:
== Trayeutoria profesional ==
Xubíu a mayor el 1 de febreru de 1930, asumió la xefatura del batallón d'Infantería de la Escuela Militar, cargu qu'exerció hasta'l so ascensu a teniente coronel, el 1 de febreru de 1936. Foi entós designáu Xefe d'Estáu Mayor de la Cuarta División nel Cuzco y, con igual cargu, pasó a la División Llixera, con see en Piura, al mandu de la cual participó na [[Guerra del 41|guerra col Ecuador de 1941]]. Memorable foi la so actuación na batalla de Zarumilla, que se llibró del 23 al 27 de xunetu d'esi añu, y nel que les fuercies peruanes repelieron l'ataque de los ecuatorianos, pasando asina a la ofensiva y a una ocupación curtia de territoriu ecuatorianu. Pola so distinguida
Viaxó a los Estaos Xuníos pa siguir cursos sobre los armamentos modernos, y al so regresu foi promovido a Xeneral de Brigada, por llei del Congresu dada'l 23 de marzu de 1946. Ocupó coles mesmes el cargu de xefe d'estáu mayor xeneral del Exércitu, dende abril de 1946 hasta xineru de 1947, cuando foi convocáu pa formar parte del gabinete ministerial del presidente José Luis Bustamante y Rivero, como Ministru de Gobiernu y Policía.
Llinia 88:
Pero coles mesmes, los derechos civiles fueron severamente acutaos y la corrupción foi rampante a lo llargo de too el so réxime. La represión política tuvo encarnada na figura del direutor y depués ministru de Gobiernu, [[Alejandro Esparda Zañartu]], tenebrosu personaxe qu'actuaba so un halo de misteriu.
El gobiernu tuvo tamién qu'encarar el problema del asilu d'[[Víctor Raúl Haya de la Torre|Haya de la Torre]] na embaxada colombiana, asuntu que lu desprestixó a nivel internacional. Yá nel tramu final del so periodu, l'aumentu de los precios nos artículos de primera necesidá, la iniciación d'una esmolecedora crisis económica-fiscal y l'acentuación de la dictadura, producieron malestar nes mases, clamándose por un gobiernu qu'anovara les vieyes estructures de la nación. Surdieron nuevos partíos políticos como la Democracia Cristiana, el Social Progresismu, y darréu [[
=== Obres Importantes ===
Llinia 124:
* El doctor Hernando de Lavalle, quien cuntó col sofitu inicial del gobiernu, que formara arremente un partíu políticu propiu, el Partíu Restaurador, que tiempu dempués sería bautizáu como la [[Unión Nacional Odriísta]]. Tamién-y sofitó l'apocayá fundáu [[Partíu Demócrata Cristianu (Perú)|Partíu Demócrata Cristianu]].
* El expresidente [[Manuel Prado Ugarteche]], pol [[Movimientu Democráticu Peruanu]] (MDP). Perteneciente a una familia d'importante influencia social y de gran poder económicu, Prado yera propietariu del diariu ''[[La Crónica (Perú)|La Crónica]]'' y de una serie d'empreses, incluyendo al [[Bancu de Creitu del Perú|Bancu de Creitu]] (ex Bancu Italianu).
* L'arquiteutu [[Fernando Belaunde Terry]], llanzáu pol [[Frente Nacional de Mocedaes Democrátiques]], que la so inscripción foi impuesta al [[Xuráu Nacional d'Eleiciones (Perú)|Xuráu Nacional d'Eleiciones]], tres una protesta memorable que fixo Belaunde nel centru de Lima, conocida como'l “manguerazo”. Esti Frente foi l'orixe del partíu [[
Un partíu de mases como'l APRA topábase torgáu de participar nes eleiciones y pollo los votos de los sos militantes seríen decisivos na guerra. Los dirixentes apristas decidieron axustar los sos votos, en cuenta de la meyor ufierta que fixeren los candidatos. Lavalle ufiertó un estatutu de partíos qu'otorgaría la llegalidá al APRA en fecha non determinada, lo que pa los apristas nun yera abondu. Foi Prado quien tuvo l'habilidá de ganase'l sofitu de los apristas, a quien prometió llevanta-yos la proscripción el primer día qu'asumiera'l poder, derogando la Llei de Seguridá Interior. Más palantre el mesmu Odría sofitaría la candidatura de Prado, en desmedro de Lavalle.
| |||