Mientres la guerra civil, Neruda tamién conoció al poeta mexicanu [[Octavio Paz]]. Dambos fixeron amigos instantáneos, pero, darréu, en Méxicu, tuvieron un fregáu por diferencies ideolóxiques, llegando casi a los golpes. Más de veinte años dempués reconciliáronse nel Festival Internacional de Poesía de Londres. Paz diría con al respective del so colega: «Musito el nome de Pablo Neruda y digo: almirar, querer y combatir. Foi'l to enemigu más queríu».<ref>Jaime Perales Contreras. ''Paz y Neruda: Historia d'una amistá'', revista ''Américas'' ([[Organización de los Estaos Americanos]]), xunetu de 2008</ref>
En [[1939]] foi designáu, pol [[Presidente de Chile|presidente]] [[Pedro Aguirre GochaCerda|Aguirre GochaCerda]], cónsul especial pa la inmigración española en [[París]], onde destacó como'l xestor del proyeutu [[Winnipeg (barcu)|''Winnipeg'']], barcu que llevó a cerca de 2000 inmigrantes españoles dende Francia a Chile. Poco tiempu dempués, foi asignáu como cónsul xeneral en Méxicu, onde reescribió'l so ''Cantar Xeneral de Chile'' tresformándolo nun poema del continente suramericanu. ''[[Cantar Xeneral]]'' foi publicáu en Méxicu en [[1950]], y tamién clandestinamente en Chile. Compuestu d'unos 250 poemes en quince ciclos lliterarios, constitúi (a xuiciu del propiu Neruda) la parte central de la so producción artística. Al poco tiempu de salir a lluz, foi traducíu a alredor de diez idiomes. Casi tolos poemes que lu componen fueron creaos en circunstancies particularmente difíciles, cuando Neruda vivía na clandestinidá en Chile al ser escorríu por ser miembru del Partíu Comunista de Chile y acusáu de «infringir la Llei de Seguridá Interior del Estáu y injuriar al presidente [[Gabriel González Videla|González Videla]]».
