Diferencies ente revisiones de «Puebla»

Los españoles avanzaron pol valle Poblano-Tlaxcalteca con aldu al poniente pola rexón d'[[Huejotzingo|Huexotzinco]], d'onde llegaron al puntu que se conoz na actualidá como [[Pasu de Cortés]], na Sierra Nevada. D'ende siguieron Méxicu-Tenochtitlan, d'onde [[Nueche Murnia|fueron espulsaos]] por [[Cuitláhuac]] el [[30 de xunu]] de [[1520]]. Ayudaos polos indíxenasindíxenes, el invasores abelugar en [[Tlaxcala de Xicohténcatl|Tlaxcala]] dende onde atacaron delles poblaciones con presencia mexica o aliaes a Tenochtitlan, ente elles [[Huejotzingo|Huexotzinco]], [[Tepeaca]], [[Izúcar de Matamoros|Itzocan]] y [[Huaquechula|Cuauhquechollan]]. En [[Tepeaca]], Cortés estableció una población española, y el pobláu indíxena tomó'l nome de "Segura de la Frontera" en 1520. Darréu, los habitantes d'estos pueblos terminaríen per aliar se a'l españoles na campaña final contra los mexicas y n'otres campañes de [[Conquista d'América|conquista]]. Por casu, la xente de Cuauhquechollan acompañó a [[Pedro de Alvarado]] na so [[conquista de Guatemala|travesía a Guatemala]].<ref>[http://www.lajornadadeoriente.com.mx/2007/05/07/puebla/cul115.php "«El llenzu Quauhquechollan podría tornar a Huaquechula», aseguró Cayuqui Estage"], en ''La Xornada d'Oriente'', 7 de mayu de 2007, consultada'l 22 de xunetu de 2007.</ref>

Dempués de peracabada la conquista española de [[Méxicu-Tenochtitlan]], nel territoriu de Puebla tuvo llugar el repartimientu de dominios pa'l españoles y la asignación d'[[encomienda|encomiendes]] d'indios a quien participaron na Conquista. Pero daos los privilexos que se concedieron a [[Tlaxcala]], les poblaciones de la rexón del valle Poblano-Tlaxcalteca fueron protexíes por un estatutu especial d'autogobiernu indíxena, a lo menos nominal. Acordies con lo convenío, les poblaciones tlaxcaltecas quedaron llibres, y punxéronse restricciones al establecimientu d'españoles neses rexones, anque ello nun torgar que de fechu hubiera españoles qu'acosaren a los tlaxcaltecas obligándolos a trabayar pa los conquistadores. Ante la situación de les relaciones tirantes ente españoles ya indíxenasindíxenes que quitaba nel valle, la Segunda Audiencia de la Nueva España concedió'l permisu pa poblar la rexón de Tlaxcala con españoles.<ref name="ref_duplicada_2" /> La nueva población española, fundada como Puebla de los Ánxeles el [[16 d'abril]] de [[1531]]<ref>Puebla ye'l nome col que se denominaben n'España les poblaciones de nueva creación. La capital poblana foi alzada al rangu de ciudá en 1532 por decretu de [[Carlos I d'España]], col nome de Ciudá de los Ánxeles, sicasí, siguió llamándose-y Puebla hasta los nuesos díes, nome que pasó tamién a los territorios so l'alministración de la ciudá.</ref> en 1531, establecer nuna rexón que, acordies con la lleenda, foi señaláu polos ánxeles a Julián Garcés, obispu de Tlaxcala. Sicasí, ye posible que fueren los franciscanos de Tlaxcala, ente ellos Toribio de Benavente —conocíu como [[Motolinía]], qu'en náhuatl quier dicir ''El que s'aflixir''— los qu'escoyeron el sitiu onde se llevantó la nueva población española.

La posición estratéxica de Puebla ente'l [[valle de Méxicu]] y la mariña del [[golfu de Méxicu]] xugó un papel importante nel desenvolvimientu de la hestoria virreinal poblana. La ciudá de Puebla convertir en pasu obligáu del comerciu ente la capital novohispana y el [[Veracruz|puertu de Veracruz]]; esti postreru yera'l puntu pol que se realizaba'l mayor tráficu comercial ente la Nueva España y la so metrópoli. Acordies con reportar unviaos pol oidor especial, Juan Salmerón, la nueva población taba espolletando rápido, atrayendo tamién pobladores indíxenes y a una bona parte de los recién llegaos al virreinatu. L'ésitu de Puebla implicó enfrentamientos colos [[encomienda|encomenderos]], que víen amenaciaos futuros repartimientos de tierres y mano d'obra indíxena. L'ésitu de la población foi argumentu pa solicitar al rei d'España l'abolición d'[[alcabala|alcabales]], la creación d'una encomienda municipal col pueblu de [[Totimehuacan]], el treslláu del obispáu de Tlaxcala a Puebla y la creación d'una audiencia provincial. Sicasí, un hinchente acabó cola primer fundación de Puebla a veres del ríu San Francisco, polo que se fixo necesariu treslladala a otru sitiu más seguru. El treslláu de la población nun la quitó de los privilexos que llograra —como la prestación de trabayu per parte de los indíxenasindíxenes del valle de Puebla-Tlaxcala—. En 1532 foi expedida la cédula qu'alzaba a Puebla a la categoría de ciudá, anque'l documentu llegó a la Angelópolis hasta 1533, quiciabes reteníu poles autoridaes virreinales na capital. Nesi añu l'Audiencia nomó un correxidor para Puebla, Tlaxcala y Cholula que sesionaría con un cabildru propiu. En xunetu de 1533, el cabildru de Méxicu presentó una quexa contra la ciudá de Puebla ante'l Conseyu d'Indies, argumentando que Puebla esplotaba a los aliaos españoles na conquista de Méxicu —los [[tlaxcalteca|tlaxcalteques]]— y quitaba a la capital de los tributos que-y debíen rindir los indíxenasindíxenes de la rexón. La demanda esixía concluyir colos privilexos para Puebla, lo qu'asocedió un añu más tarde.<ref name="ref_duplicada_2" />

El mayor ámbitu de población indíxena nel estáu ye'l conceyu de Puebla, qu'alluga a miembros de toes los pueblos indíxenes del estáu y d'otros de too el país. Nel añu 2002, calculábase que más de 69 mil persones (6,8% de la población del conceyu capital) yera indíxena. Otru importante nucleu de población indíxena ye Tehuacán: tamién en 2002, la [[Comisión Nacional pal Desenvolvimientu de los Pueblos Indíxenes]] ([[Comisión Nacional pal Desenvolvimientu de los Pueblos Indíxenes|CDI]]) calculó que 48.264 indíxenasindíxenes (21% de la población) habitaben nel segundu conceyu más pobláu del estáu. Sobre la base del censu del añu 2000, la CDI calculaba que la población indíxena del estáu de Puebla yera de 957.650 persones, el 18,9% de la población del estáu.<ref>CDI-PNUD, 2002.</ref> Esti índiz ye unu de los más altos en Méxicu.<ref name="ref_duplicada_3"/>

Nel estáu hai dos grandes rexones indíxenes: la [[Sierra Norte de Puebla]] y la [[Sierra Negra (Puebla)|Sierra Negra]]. Na primera conviven [[nahua|nahues]], [[totonaco]]s y [[Pueblu otomí|otomíes]], que constitúin importantes poblaciones en [[Cuetzalan del Progresu]], [[Pahuatlán]], [[Huehuetla (Puebla)|Huehuetla]] y [[Teziutlán]].<ref>Serrano Carreto, 2006: 42.</ref> La Sierra Negra ye una de les principales expulsoras de población nel estáu de Puebla. En dellos conceyos de la rexón, como Eloxochitlán y San Sebastián Tlacotepec, los indíxenasindíxenes [[popoloca|popoloques]], [[nahua|nahues]] y [[mazateco (etnia)|mazatecos]] constitúin la mayoría de la población. La rexón indíxena de la Sierra Negra ta fuertemente rellacionada cola ciudá de Tehuacán, onde los indíxenasindíxenes son el 21% de la población.<ref>Serrano Carreto, 2006: 48.</ref> Otros conceyos indíxenes atópense aisllaos nel suroeste y el centru del estáu. Trátase de poblaciones como [[San Jerónimo Xayacatlán]] o [[Quimixtlán]], nel sur y oriente del estáu y con importantes poblaciones [[pueblu mixteco|mixteques]] y nahuas respeutivamente. Conceyos del estáu con población mayoritariamente [[mestiza]], como [[Puebla de Zaragoza]], [[Tehuacán]] y [[Atlixco]], concentren un importante númberu d'indíxenasindíxenes migrantes o nativos de primera xeneración.<ref>Serrano Carreto, 2006: 185; INEGI, 2005b.</ref>

La dómina de la cristianización de los indíxenasindíxenes produció numberoses construcciones relixoses nes llocalidaes de la provincia poblana. Ente estes hai que señalar los conventos de [[Conventu de Tecali|Tecali]], [[Conventu de Tecamachalco|Tecamachalco]], [[Conventu de Tepeaca|Tepeaca]], el [[Conventu de San Martín Texmelucan|Texmelucan]] y el [[Conventu de San Grabriel de Cholula|Cholula]]. Dalgunos de los conventos poblanos formen parte del conxuntu de monesterios franciscanos de les faldes del [[Popocatépetl]] que fueron declaraos tamién Patrimoniu de la Humanidá nel añu de 1994. Trátase de los conventos de [[Conventu de San Franciscu d'Asis de Calpan|Calpan]], [[Conventu de San Miguel Arcánxel de Huejotzingo|Huejotzingo]] y [[Conventu de l'Asunción de La nuesa Señora en Tochimilco|Tochimilco]]. Otra construcción relixosa de relevancia ye la [[Tonantzintla|Ilesia de Santa María Tonantzintla]], onde l'estilu barrocu reflexa fuertes influencies estilístiques de la iconografía indíxena, dando llugar a una construcción mestiza de gran coloríu y mapa decorativu.{{cr}}

Los sos dueños en Puebla bautizaron a l'acabante llegar na ilesia del Santu Ángel de Analco col nome de Catarina de San Juan. Educóse cristianamente y más que sirvienta, ver perdayuri como miembru de la familia Sosa. Casó con un esclavu d'orixe chinu, Domingo Suárez, col cual refugóse a faer vida marital. Colos sos padres adoptivos siguía lluciendo los sos raros ropajes, qu'entemeció colos indíxenasindíxenes, dando nacencia al traxe típicu de la China Poblana, como dio en llama-y la xente, hasta que por fin ingresó al conventu de Santo Catalina onde llogró fama de Santa.