Diferencies ente revisiones de «Filosofía del llinguaxe»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Iguo plurales |
m Preferencies llingüístiques: -"directu" +"direutu" |
||
Llinia 48:
== Concepciones del llinguaxe ==
Dambes son les concepciones prearistotélicas del llinguaxe: [[naturalismu]] y [[convencionalismu]]. El naturalismu apuesta pola postura de la mimesis, na que'l llinguaxe (componentes llingüísticos y ontolóxicos) ufierta un reflexu fiel de la realidá, y por tantu constitúi un métodu heurísticu p'algamar la conocencia de la realidá. El [[convencionalismu]] niega una conexón
El [[significáu]] ye un conceutu fundamental pa la filosofía del llinguaxe. El conceutu ye miráu dende un puntu de vista netamente filosóficu y dacuando [[psicoloxía|psicolóxicu]]. Polo xeneral, nun s'estudia lo que pallabres individuales o oraciones puedan significar, cosa pa la cual esisten los diccionarios y enciclopedies. Asina entós, con respectu al significáu, surdieron les siguientes entrugues: ¿Cuál ye la naturaleza del significáu?, ¿qué significa la pallabra "''significáu''"?, ¿cuál ye la [[razón]] pola cual les espresiones tienen los significaos que tienen y non otru?, ¿qué espresiones tienen el mesmu significáu qu'otres? y ¿Por qué?. ¿Cómo ye posible componer les oraciones en "[[tou]]" con sentíu?, ¿tienen les partes d'una [[Oración (gramática)|oración]] sentíu? y ¿cómo pueden los significaos de les pallabres ser conocíos polos seres humanos?
Llinia 94:
Gottlob Frege, Un lóxicu, fixo delles contribuciones a la filosofía d'influencia de la llingua. Les investigaciones sobre cómo'l llinguaxe interactúa col mundu son llamaos les teoríes de referencia de Gottlob Frege, yera un defensor de la teoría de referencia mediada. Frege estremó'l conteníu semántico de cada espresión, incluyíes les condenes, en dos componentes: Sinn (xeneralmente traducíu como "sentíu") y Bedeutung (traducíu como "significáu", "denotación", "nominatum" y "de referencia", ente otros). El sentíu d'una oración ye'l pensamientu qu'espresa. Tal pensamientu ye astractu, universal y oxetiva. El sentíu de cualesquier sub-espresión proposicional consiste na so contribución a la idea de que la so sentencia ye incrustación espresa. Los sentíos de referencia y determinar tamién les formes de presentación de los oxetos a que se refieren les espresiones. Los referentes son los oxetos nel mundu que les pallabres escueyen. Poro, los referentes de "la estrella de la tarde" y "la estrella de la mañana" son los mesmos, el planeta Venus. Pero son dos maneres distintos de presentar el mesmu oxetu y polo tanto tienen dos sentíos distintos. Los sentíos de les sentencies son pensamientos, ente que los sos referentes son los valores de verdá (verdaderu o falsu). Los referentes de les oraciones enllastraes n'actitú proposicional adscripciones y otros contestos opacos son los sos sentíos habituales.
John Stuart Mill propón un analís distintu de la relación ente'l significáu y referencia. Pa él, anque hai dos elementos a considerar pa la mayoría de los términos d'una llingua (connotación y denotación), Nomes propios, como Bill Clinton, Bismarck o John Hodgman namái tienen una denotación. Poro, vista de Mill ye lo qu'agora se llama referencia
Bertrand Russell, Nos sos escritos posteriores, y por razones rellacionaes cola so conocencia de la teoría d'en epistemoloxía, Sostuvo que les espresiones referenciales son namái
Por causa de Frege, cualquier espresión que fai referencia tien un sentíu, según un referente. Esa "referencia mediada" puntu de vista tien delles ventayes teóriques sobre la vista de Mili. Por casu, los nomes co-referencial, como Samuel Clemens y Mark Twain, Causen problemes pa llograr una vista
A pesar de les diferencies ente les opiniones de Frege y Russell, polo xeneral arrexuntar como descriptivistas Alrodiu de los nomes propios. Descriptivismo Tal foi criticáu en Saul Kripke's Nomar y la necesidá.
Llinia 144:
=== Edá Media ===
Esta dómina vien marcada pola obra de [[San Agustín]] y pola traducción del ''De interpretatione'' per parte de [[Boecio]]. Tocantes a [[San Agustín]], dellos aspeutos de la so teoría del llinguaxe merecen ser destacaos, bien pola so importancia en sí o pola so influencia nos [[escolásticos]] posteriores. Tien una filosofía del signu qu'inclúi la definición d'esti como realidá material que remembra nel entendimientu una realidá ayena (''De doctrina cristiana''). El signu llingüísticu ta constituyíu por una unión intrínseca de soníu y significación (''[[De Magistro]]''). Nun ye concebible un signu ensin significáu (''soníu vacuo''). Nel significáu mora'l nucleu del valor o la fuercia (''vis'') del signu llingüísticu, anque nun s'identifica con elles. La fuercia del signu ye una noción más amplia qu'inclúi tantu la significación como les distintes formes en que tal significación afecta a una audiencia (''principia dialectae''). La impresión que produz la teoría de signu de [[San Agustín]] ye la que defende una conexón
Saber el significáu d'una pallabra ye saber indicar la realidá qu'invoca nel [[Espiritualidad|espíritu]]. Pero hai que tener en cuenta qu'estrema ente dos planos nos cualos puede considerase al signu: unu, el planu esterior, en cuanto realidá fónica (''vox verbi''); otru en cuanto realidá interior, auténticu signu. Les pallabres pertenecientes a esti llinguaxe interior son comunes a toles llingües ya independientes de la so traducción verbal a una llingua concreta. En realidá, la relación que guarden ente sí los dos niveles del llinguaxe ye una relación [[semiótica]]: les pallabres esteriores son signos de les pallabres interiores.
| |||