Diferencies ente revisiones de «Ludwig Wittgenstein»

Ente que pal primera Wittgenstein había un solu llinguaxe, a saber: el llinguaxe ideal compuestu pola totalidá de les proposiciones significatives (llinguaxe descriptivu), pal segundu Wittgenstein el llinguaxe espresar nuna pluralidá de distintos "xuegos de llinguaxe" (del que'l descriptivu ye namái un casu). Cabo dicir que'l primera Wittgenstein realza la substitución "esplicativa" frente a la "inductiva" -característica del segundu Wittgenstein- nuna segunda parte más introspectiva del llinguaxe esactu, calificándolo d'una manera más fayadiza al usu, como se dixo del primera y segundu Wittgenstein; en cuantes que la inversión del significáu, inversión producida pola reiteración del significáu opuestu al directudireutu, puede camudar el contestu de la proposición y coles mesmes almitila. Per otra parte, el primera Wittgenstein definía lo absurdo o insensatu d'una proposición en cuantes que ésta degolaba les llendes del llinguaxe significativu, ente que'l segundu Wittgenstien entiende qu'una proposición resulta absurda na midida na que ésta intenta ser usada dientro d'un xuegu de llinguaxe al cual nun pertenez. D'ende que, pal primera Wittgenstein, el significáu taba determináu pola referencia, lo qu'equival a dicir que si una pallabra nun noma nenguna cosa o nuna proposición nun figura nengún fechu, escarez de significáu en cuantes que resulta imposible asigna-y un determináu valor de verdá. Pero'l segundu Wittgenstein reconoz que nel llinguaxe ordinariu la función descriptiva ye una de les tantes funciones del llinguaxe y que, poro, el dominiu del significáu ye muncho más vastu qu'el de la referencia. Asina, pal segundu Wittgenstein, el sentíu d'una proposición o'l significáu d'una pallabra ye la so función, esto ye que ta determináu pol usu que se faiga de la mesma. En resume: el criteriu referencial del significáu ye reemplazáu pol criteriu pragmáticu del significáu.