Diferencies ente revisiones de «Pueblu godu»

==Etimoloxía==

{{VT|Gauti}}

 

Los godos recibieron denominaciones diverses, siquier en parte por cuenta de qu'entendíen munchos grupos étnicos distintos, pero tamién porque nos primeros relatos de les [[migraciones indoeuropees]] y más tarde de les gótiques nel [[periodu de les grandes migraciones]] polo xeneral yera práutica habitual usar dellos nomes pa referise al mesmu grupu. Los godos creíen (como faen la mayor parte de los académicos modernos)<ref name="wolfram1990">{{cite book|last1=Dunlap|first1=Herwig Wolfram ; translated by Thomas J.|title=History of the Goths|date=1990|publisher=University of California Press|location=Berkeley|isbn=978-0520069831|pages=16–56, 209–210|edition=Nueva y dafechu revisada de la 2.ª edición n'alemán, 1st pbk. print.}}</ref> que los diversos nomes deriven toos ellos d'un solu [[etnónimo]] prehistóricu que se refería orixinalmente a una cultura uniforme que florió alredor de metá del primer mileniu e.C., esto ye, los godos orixinales.

Dempués de que [[Galieno]] fuera asesináu nes contornes de [[Milán]] nel branu de 268 nuna intriga liderada por altos oficiales del so exércitu, [[Claudio Góticu]] foi proclamáu emperador y dirixióse a Roma pa establecer la so poder. La esmolición inmediata de Claudio yeren los [[alamanes]], qu'invadieron [[Recia]] ya Italia. Dempués de ganalos na [[batalla del llagu Benaco]], foi capaz por fin d'ocupase de les invasiones nes provincies balcániques.<ref>John Bray, pág. 290</ref>

 

 

Paez que [[Aureliano]], quien taba al cargu de toa la caballería romana mientres el reináu de Claudio, lideró l'atraque decisivu na batalla. Dellos supervivientes fueron reasentados dientro del imperiu, ente qu'otros incorporáronse al exércitu romanu. La batalla aseguró la supervivencia del [[imperiu romanu]] mientres otros dos sieglos. En 270, dempués de la muerte de Claudio, los godos sol lideralgu d'aquel a quien los romanos llamaben en [[llatín]] ''[[Cannabaudes]]'' de nuevu llanzaron una invasión sobre l'imperiu romanu, pero fueron ganaos por Aureliano, quien sicasí apurrió [[Dacia (provincia romana)|Dacia]] más allá del Danubiu. Cuando los romanos abandonaron Dacia escontra 270, los godos entamaron la ocupación del territoriu escontra 300.

Los mesmos ''gotlanders'' teníen tradiciones orales sobre una emigración masiva escontra'l sur d'Europa, documentada na [[Gutasaga]]. Si los fechos tán rellataos, sería un casu únicu d'una tradición narrada mientres más de mil año y que de fechu antecede a la mayor parte de les principales divisiones de la familia de llingües xermániques.

 

 

L'idioma y la cultura gótiques sumieron en gran midida na [[Edá Media]], anque la so influencia siguió en pequeñes formes en dellos estaos europeos occidentales. L'idioma sobrevivió como llingua doméstica na [[península ibérica]] (modernes [[España]] y [[Portugal]]) hasta'l sieglu VIII, y l'autor francu [[Walafrido Strabo]] escribió qu'entá se falaba nel baxu Danubiu y que'l góticu de Crimea falar en rexones montascoses aisllaes en Crimea a principios del sieglu IX. Términos que paecen góticos atopar en manuscritos tardíos (posteriores al sieglu IX) que pue que nun pertenezan al mesmu idioma. Nel sieglu XVI un pequeñu númberu de persones en [[Crimea]] podíen falar entá [[góticu de Crimea]].<ref>{{cite book|title=An Introduction to the Gothic Language|last=Bennett|first=William H|year=1980|page=27}}