Diferencies ente revisiones de «Esistencialismu»

L'alemán Heidegger refugó qu'el so pensamientu fuera catalogáu como esistencialista. L'equívocu provendría, según los estudiosos, de la llectura ya interpretación del primera gran tratáu del filósofu, ''"[[Ser y tiempu]]"''. En verdá, ellí plantégase que l'oxetivu de la obra ye la busca del ''"sentíu del ser"'' -escaecíu pola filosofía dende los sos entamos-, yá dende los primeros párrafos, lo cual con propiedá nun dexaría entender el trabayu -como espresa l'autor- como "esistencialista"; pero Heidegger, tres esa especie d'anunciu programáticu entiende que ye previa a la buscada [[ontoloxía]] o dilucidación del ser, una "ontoloxía fundamental" y al consagrase a ella con métodu fenomenolóxicu, dedicar a un analís descriptivu pormenorizáu y escluyente de la ''"esistencia humana"'' o ''"[[Dasein]]"'', con una fondura y una orixinalidá, inédites na hestoria del pensamientu occidental, siguiendo'l [[métodu fenomenolóxicu]] de quien fora'l so maestru [[Edmund Husserl]]. Con posterioridá, el restu de la so obra, que va siguir al primer tratáu mentáu, publicáu en 1927, va ocupar d'otros asuntos nos que yá non se transparenta la temática ''"esistencial"''. Esta aparente rotura col filo conductor del so primer pensamientu va ser un hiatu nel so discursu que'l filósofu nun va aceptar nunca como tal... Pero munchos críticos denominar: ''"el segundu Heidegger"'' y da como toa respuesta filosófica final (lliteralmente) "el silenciu".

 

 

[[Heidegger]], n'efectu, caracterízase, según dalgunos, pol so firme [[pesimismu]]:<ref>Bunge, M. (2011) 100 Idees. Buenos Aires: Penguin Random House</ref> considera al ser humanu como ''yecto'' (refundiáu) nel mundu; el ''[[Dasein]]'' atópase refundiáu a una esistencia que-y foi impuesta, abandonáu a la [[congoxa]] que-y revela'l so mundanidad, el fechu de que puede ser nel mundu y que poro, hai de morrer. Sartre, siguiendo a Heidegger, tamién falta de caracterizase por un estilu y discursu optimistes; plantega, al igual que Heidegger, un ser humanu non tan solo como ''yecto'', sinón como ''pro-yecto'': un ''proyeutu'' en situación. Sicasí, estes postures nun tienen qu'entendese necesariamente como pesimistes. Pa Sartre la congoxa d'una alma consciente por atopase condergada a ser llibre, significa tener en cada intre de la vida, l'absoluta responsabilidá d'anovase, y de esti puntu parte [[Gabriel Marcel]] pa sofitar una perspeutiva optimista, que lu lleva a superar cualquier oposición ente l'home y Dios, en contradicción cola concepción [[ateísmu|atea]] de Sartre.