Diferencies ente revisiones de «Idioma feniciu»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Preferencies llingüístiques: -"morfológicamente" +"morfolóxicamente" |
m Iguo testu: -"sílabas" +"sílabes" |
||
Llinia 111:
La conocencia del sistema vocálicu feniciu ye bien imperfectu daes les carauterístiques del [[alfabetu feniciu]]: mientres gran parte de la so esistencia, la escritura fenicio nun espresó ningua vocal n'absolutu, ya inclusive en surdiendo los sistemes de notación vocálica casi a la fin de la so hestoria, nunca llegaron a aplicase sistemáticamente a los términos nativos. Créese que'l feniciu tenía les vocales curties {{IPA|/a/}}, {{IPA|/i/}}, {{IPA|/o/}} y les vocales llargues {{IPA|/aː/}}, {{IPA|/iː/}}, {{IPA|/oː/}}, {{IPA|/yː/}}, {{IPA|/oː/}}.<ref name="Hackett, Joe Ann 2008. P.87">{{cita llibru |autor=Hackett, Joe Ann |añu=2008 |capítulu=Phoenician and Punic |títulu=The Ancient Languages of Syria-Palestine and Arabia |editor=Roger D. Woodard |páxina=87}}</ref><ref>{{cita llibru |autor=Segert, Stanislav |añu=1997 |títulu=Phonologies of Asia and Africa: (including the Caucasus) |capítulu=Phoenician and Punic phonology |editor=Alan S. Kaye; Peter T. Daniels |páxina=60}}</ref> Los diptongos protosemíticos {{IPA|/aj/}} y {{IPA|/aw/}} realizábense como {{IPA|/yː/}} y {{IPA|/oː/}}, daqué que tuvo d'asoceder primero que n'[[idioma hebréu|hebréu bíblicu]], una y bones les vocales llargues resultantes nun se noten con signos semivocálicos (''bēt'', «casa» escribíase 𐤁𐤕, ''bt'' n'oposición al hebréu bíblicu בית ''byt'').
El cambéu fonéticu más llamativu del feniciu ye la llamada «inflexón cananea», que comparte parcialmente col hebréu bíblicu, anque en feniciu'l fenómenu foi más fuerte. Asina, los soníos {{IPA|/aː/}} y {{IPA|/aw/}} del [[llingües semítiques noroccidentales|protosemítico noroccidental]] nun se cerraron hasta {{IPA|/oː/}} como en [[hebréu tiberiano]], sinón en {{IPA|/oː/}}. La {{IPA|/a/}} acentuada protosemítica, que dio {{IPA|/aː/}} n'hebréu tiberiano, pasó en feniciu a {{IPA|/oː/}}. Esti fenómenu queda probáu poles trescripciones llatines y grieges como ''rūs'' pa 𐤓𐤀𐤔 «cabeza» (n'hebréu tiberiano ''rōš'', ראש) o {{versalita|σαμω}} ''samō'' por 𐤎𐤌𐤏 «oyó» (n'hebréu tiberiano ''šāmāʻ'', שמע). De manera similar, saber por inscripciones griegues que la pallabra 𐤏𐤋𐤌 «eternidá» tenía de pronunciase ''ʿūlōm'', correspondiendo al hebréu bíblio ''ʿōlām'' y al protosemítico ''ʿālam''. La ''Y'' utilizada n'inscripciones griegues y llatines al escribir pallabres como {{versalita|υς}}, ''ys'' «que (realativo)» y {{versalita|yth}} «con», puede querer denotar una vocal [[schwa]] amenorgada.<ref name="Segert, Stanislav P. 175">{{cita llibru |autor=Segert, Stanislav |capítulu=Phoenician and the Eastern Canaanite languages |editor= Robert Hetzron |títulu= The Semitic Languages |páxina=175}}</ref> Ésta apaecería na sílaba anterior a la tónica nos verbos, y dos
;Suprasegmentales
A xulgar polos cambeos vocálicos que dependen del acentu, puede determinase que la mayoría de les pallabres seríen agudes, como n'[[idioma hebréu|hebréu bíblicu]].<ref>{{cita llibru |autor=Hackett, Joe Ann |añu= 2008 |capítulu= Phoenician and Punic |títulu=The Ancient Languages of Syria-Palestine and Arabia |editor= Roger D. Woodard |páxina=89}}</ref> Probablemente les vocales llargues apaecíen namái nes [[sílaba llibre|
==== Escritura ====
|