Revisión a fecha de 19:50 7 may 2019 editar XabatuBot (alderique \| contribuciones) Bots, Exenciones de bloqueos IP 1 394 927 ediciones m Iguo títulos de películes ← Edición más antigua		Revisión a fecha de 17:10 15 ago 2019 editar desfacer BandiBot (alderique \| contribuciones) Bots 130 520 ediciones m Bot: Troquéu automáticu de testu (-relación +rellación) Edición más nueva →
Llinia 33: Pablo Bonet tuvo'l méritu d'haber documentáu y sopelexáu pa la Historia esta aportación comunicativa, nel so llibru editáu en 1620 y que foi bien popular, conocíu na so versión orixinal por dellos famosos maestros de sordos de los sieglos XVII -como [[John Bulwer\|Juan Bulwer]] y [[John Wallis\|Juan Wallis]] n'Inglaterra, o [[Juan Conrado Ammann]] n'Holanda y Alemaña-, XVIII -tales como [[Jacobo Rodriguez Pereira]] y [[Charles Michel de l'Epée\|Carlos Miguel de l´Epée]] en Francia-, o XIX, como [[Laurent Clerc\|Lorenzo Clerc]], quien lo llevó de Francia a los Estaos Xuníos de Norteamérica. Foi traducíu, nel Sieglu XIX, a delles llingües europees, lo qu'aumentó la so fama universal. A partir d'esa fonte común, foi adoptáu l'alfabetu manual español en casi tol mundu, con pequeñes variaciones de configuración en delles de les lletres. D'equí la forma común de los alfabetos manuales nos países qu'usen l'alfabetu llatín, onde entá se-y designa como ''alfabetu manual español'' o ''alfabetu manual internacional''. Un puntu al que ye necesariu referise equí ye la creencia, común ente les xentes del Sieglu XVI, alrodiu de una ~~relación~~rellación ente les formes de les lletres y les posiciones adoptaes pol tracto vocal p'articular los soníos correspondientes. Esta especie, incomprensible pa la nuesa dómina, basar na tradición cabalística xudía, según la cual les lletres del alfabetu hebréu son d'orixe divín, y tienen en sí mesmes un valor que tesciende'l so calter de meros preseos pa trescribir soníos. Esto foi adoptáu por escritores europeos y aplicáu tamién a la descripción del alfabetu llatín. Pablo Bonet, atendiendo a los sos antecedentes xudíos (los mesmos que Rodríguez Pereira y, probablemente, Ramírez de Carrión) faise ecu d'esta creencia, y dedica dellos fragmentos del so llibru a esplicar la correspondencia qu'esiste ente les formes de les lletres y les posiciones de la boca al articular los soníos correspondientes. Asina'l soníu vocal /a/, por casu, que la so producción implica abrir y relaxar dafechu la boca, rellacionar cola forma de la lletra “A”, vista como una suerte de trompeta que nel llau del ángulu representaba'l gargüelu, y na so parte abierta la canal de la boca abierta, por onde salía l'aire. * '''Llámines del Abecedariu demonstrativo»'''. Ocho grabaos calcográficos de [[Diego de Astor]] insertos ente les páxines 130 y 131 de la obra de Juan de Pablo Bonet, ''Amenorgamientu de les lletres y Arte pa enseñar á ablar los Mudos'', publicáu en Madrid en 1620:

Diferencies ente revisiones de «Alfabetu manual»