Estanislau Figueras i de Moragas

Estanislau Figueras y Moragas (Barcelona, 13 de payares de 1819-Madrid, 11 de payares de 1882) foi un políticu progresista español, el cimeru presidente de la Primera República Española.

Biografía

Ñacíu en Barcelona en 1819, llicenciárase a los 21 años en drechu civil, rexentando ún dellos más importantes buféts, primero en Tarragona, lluéu en Madrid. Foi un gran ordador y periodista, desendlocó unes perprestoses dotes de parlamentariu. En 1840 ficiérase membru del Partíu Progresista, pa collaborar dempués na organización del Partíu Demócrata. Ochu años más tarde, participara nelos llivantamientos fustráos de 1848, cola suerti de nun ser deteñíu. En 1841 foi elexíu diputáu per Tarragona, representando a les files del republicanismu, en 1854 foi miembru della Xunta Revollucionaria de la mesma ciudá, y'al añu siguís, outuvu l'auta de diputáu peles Cortes Costituyentes. Fuera diputáu egualmenti nos años 1862 ya 1865, ya tamién sofriera la represión exercía por Narváez, en 1867, cún breve esíliu, pa incorporase na revolución de 1868, coñecía como La Gloriosa. Esi añu fundara el pedióricu La Igualdad (L'igualdá n'asturianu), y'al añu siguís lliderara la miñoría republicana nles Cortes, destacando como llogru l'alderique sobro la forma l'Estáu:monarquía o república. Diputáu a Cortes tamién endurante la monarquía d'Amadéu I, desendlocó una inxente llabor parlamentaria, representando el programa'l republicanismu federal. Al proclamase la I República Española, el 11 de febreru de 1873, tres l'audicación d'Amadeo polos problemes nel só Estáu, Figueres fuera nomáu presidente'l poér xecutivu (sigún la denomación daquél momentu políticu), ya non presidenti della República, como inesáutamenti denomose-y frecuentementi (esi cargu non sedría almitíu fasta creya la constitución).

A fines de febreru hebo formara un nuéu gobiernu (tres l'intentona de Cristiano Martos díes enantes), esta vegada integráu selmente por republicanos. Suélse considerar a Pi y Margall como l'alma d'esi gobiernu qu'hebo d'enviyase escontra un montoneru de preblemes na sociedá pela I República (la Tercera Guerra Carlista, insubordinaciones separatistes, millitares subordináos, cospiración moñárquica...), dichu gobiernu desfizu l'Asamblea, convocando Cortes Costituyentes, pal 1 de mayu. El 23 d'abril, Martos, esta vegada amparáu nel gobernador de Madrid, Estébanez, aprofitara un nuéu Golpe d'Estáu, tamién fináu por Pi y Margall (naquélla dómina yera Ministru Gobiernación). Al tiempu españaba'l movimientu cantonalista, les cortes costituyentes elixeron el 9 xunu como presidente a Pi y Margall pola incapacidá de Figueras. Esti escorre pa Francia, pa tornar en pocu tiempu, col envís de xunir les diverxentes ideyes republicanes ensín ésitu nengún. En 1880 aprofita'l Partíu Federal Muergánicu, d'acordiu col esiliáu parisín Ruíz Zorrilla. Estanislau Figueras morriera en Madrid, a los 63 años d'edá, en 1882.