Diferencies ente revisiones de «Johannes Brahms»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Preferencies llingüístiques |
m Iguo testu: -"veinte" +"venti" |
||
Llinia 64:
=== Música orquestal ===
A diferencia de lo qu'asocedió na música de cámara, Brahms averar al xéneru sinfónicu con munches duldes, amedranáu pol exemplu de Beethoven. Por esto, les sos primeres obres orquestales estremar del modelu de les sinfoníes de Beethoven, como asocede na [[Serenatas (Brahms)#Serenata nᵘ 1 en re mayor, op. 11|Serenata nᵘ 1]] en re mayor op. 11, y sobremanera la [[Serenatas (Brahms)#Serenata nᵘ 2 na mayor, op. 16|Serenata nᵘ 2]] na mayor op. 16, na que yá atopamos l'estilu carauterísticu de Brahms. Otru bon exemplu son les [[Variaciones sobre una tema de Haydn]], op. 56, compuestes a partir d'una obra anterior pa dos pianos.
Pero nun va ser hasta muncho más tarde, en 1876, cuando s'atreva a rematar el so [[Sinfonía nᵘ 1 (Brahms)|Primer sinfonía]] op. 68, a pesar de que tuvo trabayando mientres más de
Otru aspeutu de la so música orquestal son los sos cuatro conciertos, que tamién son consideraos como obres cume del repertoriu concertante. El más tempranu d'ellos ye'l [[Conciertu pa pianu nᵘ 1 (Brahms)|Conciertu pa pianu nᵘ 1]] en Re menor op. 15, una obra llena de llocada xuvenil y que la so concepción casi tráxica surdió tres l'intentu de suicidiu de Schumann. Sicasí, el [[Conciertu pa violín (Brahms)|Conciertu pa violín]] en re mayor op. 77 ye una obra de maduror, enllena d'espresividá llírica, como'l [[Conciertu pa pianu nᵘ 2 (Brahms)|Conciertu pa pianu nᵘ 2]] en si bemol mayor op. 83. Nos sos últimos años, compunxo'l [[Doble conciertu (Brahms)|Doble conciertu]] pa violín y violonchelu na menor op. 102, nel qu'algama una síntesis ente'l conciertu clásicu-románticu y les formes concertantes del barrocu.
| |||