Diferencies ente revisiones de «Samory Touré»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Bot: Troquéu automáticu de testu (- les resultancies + los resultaos) |
m Iguo testu: -"veinte" +"venti" |
||
Llinia 16:
== La organización del imperiu ==
En [[1881]], Samory yá entamara partir sur de la sabana sudanesa, dende'l norte de l'actual Sierra Lleona hasta'l ríu Sassandra na [[Costa de Marfil]], nun únicu imperiu que taba so la so incontestable autoridá. La conquista d'esa zona dexara tamién a Samory fornir un poderosu exércitu relativamente bien pertrechado con armes europees. Esti exércitu taba estremáu en dos ales, la nala d'infantería (''sofa'') qu'en [[1887]] cuntaba con ente 30.000 y 35.000 homes, y la nala de caballería que nesa fecha nun cuntaba con más de 3.000. La infantería taba estremada n'unidaes permanentes de diez a
La caballería taba estremada en grupos de cincuenta hombre llamaos ''sèrè''. El ''bolu'' formaba la principal fuercia de choque ente que un ''sèrè'' acaballaba al llau de cada ''bolu''. Cuidao que caúna d'estes unidaes yera permanente, los sos miembros desenvolvieron sentimientos de camaradería, ente ellos mesmos, y de llealtá, primero escontra'l so líder local y dempués escontra Samory. Asina, l'exércitu llueu adquirió “un calter casi nacional por causa de la notable homoxeneidá que llograra”. Pero les carauterístiques úniques del exércitu de Samory yeren les sos armes y el so entrenamientu. A diferencia de la mayoría de los exércitos del Africa occidental, esti exércitu non solo yera virtualmente profesional sinón que taba armáu pol mesmu Samory. Hasta 1876, este armó a les sos tropes con vieyos fusiles que podíen ser reparaos polos mesmos ferreros locales. Pero, a partir d'entós empezó tamién a mercar armes europees más modernes, provenientes principalmente de Sierra Lleona, y estudiar curioso pa saber cualos yeren les más apropiaes pa la so zona. D'esta miente, a partir de [[1885]] reemplazó los fusiles [[Chassepot]], que los sos cartuchos de papel estropiábense llueu en condiciones de mugor, polos fusiles [[Gras]], más apropiaos y con cartuchos metálicos, y polos [[Kropatschek]] de repetición. Siguió col enfotu de estos fusiles hasta la década de [[1890]] yá que pudo entrenar a un grupu de ferreros pa fabricar bones copies. Añedió tamién a les sos esistencies dellos nuevos rifles de tiru rápidu y en [[1893]] tenía cerca de 6.000 d'ellos qu'usó hasta la so derrota en 1898. Sicasí, nunca adquirió artillería dalguno, lo que va significar una gran desventaxa nes sos campañes contra'l franceses. Les compres d'armes yeren financiaes cola vienta de marfil y d'oru estrayíu de los campos de Bure, nel sur, y col intercambiu d'esclavos por ganáu y caballos nes rexones del [[Sahel]] y de [[Mossi]]. L'exércitu taba, sicasí, non solo bien armáu, sinón tamién perfectamente entrenáu y disciplináu y desenvolvió un eleváu “espíritu de cuerpu”.
| |||