Diferencies ente revisiones de «Bacteria»

La mayoría de les bacteries tienen un únicu [[cromosoma]] circular que'l so tamañu pue dir dende namái 160.000 pares de bases na bacteria [[endosimbiosis|endosimbionte]] ''[[Candidatus Carsonella ruddii]]''<ref>{{Cita publicación|autor=Nakabachi A, Yamashita A, Toh H, Ishikawa H, Dunbar H, Moren N, Hattori M |títulu=The 160-kilobase genome of the bacterial endosymbiont Carsonella |revista=Science |volume=314 |númberu=5797 |páxines=267 |añu=2006 |pmid=17038615}}</ref> a los 12.200.000 pares de bases de la bacteria del suelu ''[[Sorangium cellulosum]]''.<ref>{{Cita publicación| autor= Pradella S, Hans A, Spröer C, Reichenbach H, Gerth K, Beyer S | títulu= Characterisation, genome size and genetic manipulation of the myxobacterium Sorangium cellulosum So ce56 | revista= Arch Microbiol | volume= 178 | númberu= 6 | páxines= 484-92 | añu= 2002 | id = PMID 12420170}}</ref> Les [[spirochaete|espiroquetes]] del xéneru ''Borrelia'' (qu'inclúin, por casu, a ''[[Borrelia burgdorferi]]'', la causa de la [[enfermedá de Lyme]]) son una notable esceición a esta regla pos contienen un cromosoma llinealllinial.<ref>{{Cita publicación| autor= Hinnebusch J, Tilly K | títulu= Linear plasmids and chromosomes in bacteria | revista= Mol Microbiol | volume= 10 | númberu= 5 | páxines= 917-22 | añu= 1993|id = PMID 7934868}}</ref> Les bacteries pueden tener tamién [[plásmido]]s, pequeñes molécules d'ADN estracromosómicu que puen contener xenes responsables de la [[resistencia antibiótica|resistencia a los antibióticos]] o factores de [[virulencia]]. Otru tipu d'ADN bacterianu provién de la integración de material xenético procedente de [[bacteriófagu|bacteriofago]]s (los virus qu'infecten bacteries). Esisten munchos tipos de bacteriófagos, dalgunos a cencielles infecten y ruempen les célules [[güéspede (bioloxía)|güéspede]] bacterianes, ente qu'otros ensértrnse nel cromosoma bacterianu. D'esta forma puen ensertase xenes del virus que contribuyan al [[fenotipu]] de la bacteria. Por exemplu, na evolución d'[[Escherichia coli O157:H7|''Escherichia coli'' O157:H7]] y ''[[Clostridium botulinum]]'', los xenes tóxicos apurríos por un bacteriófago convirtieron a una inofensiva bacteria ancestral nun patóxenu letal.<ref>{{Cita publicación| autor= Brüssow H, Canchaya C, Hardt W | títulu= Phages and the evolution of bacterial pathogens: from genomic rearrangements to lysogenic conversion | url=http://www.pubmedcentral.nih.gov/articlerender.fcgi?tool=pubmed&pubmedid=15353570 | revista= Microbiol Mol Biol Rev | volume= 68 | númberu= 3 | páxines= 560-602 | añu= 2004 | id = PMID 15353570}}</ref><ref>{{Cita publicación| autor= Perna N, Mayhew G, Pósfai G, Elliott S, Donnenberg M, Kaper J, Blattner F | títulu= Molecular evolution of a pathogenicity island from enterohemorrhagic Escherichia coli O157:H7 | url=http://www.pubmedcentral.nih.gov/articlerender.fcgi?tool=pubmed&pubmedid=9673266 | revista= Infect Immun | volume= 66 | númberu= 8 | páxines= 3810-7 | añu= 1998 | id = PMID 9673266}}</ref>