Diferencies ente revisiones de «Sociedá Filarmónica d'Uviéu»
Contenido eliminado Contenido añadido
m apostrofación |
m apostrofación |
||
Llinia 25:
En [[1913]] y a propuesta de la '''Unión de Sociedaes Filarmóniques''', toles Sociedaes camuden el xentiliciu del so nome pol de la so ciudá, una y bones esti usu provocaba problemes de contratación, sobremanera nel estranxeru, por ello la Sociedá pasa a denominase '''Sociedá Filarmónica d'Uviéu'''
La nómina de músicos qu'actúen nos primeros años na Sociedá ye grande en cantidá y calidá: el pianista alemán [[Emil von Sauer]], [[Manuel de Falla]] miembru d'un tríu xuntu [[Antonio Fernández Bordes]] y [[Víctor Mirecki Larramat|Víctor Mirecki]], anque nun interpreta nenguna composición propia, la [[Orquesta Sinfónica de Madrid]] dirixida por [[Enrique Fernández Arbós]] que debuta
Hasta l'añu [[1914]] la marcha de la Sociedá foi ascedente en númberu de socios y asistencia, pero l'españíu de la [[I Guerra Mundial]] supón la primer crisis de la Sociedá yá que munches families retayen gastos n'ociu y resulta casi imposible contratar artistes estranxeros lo qu'enzanca completar los programes.
Llinia 46:
Nel añu [[1934]] tien llugar la [[Revolución de 1934|Revolución d'Ochobre]] qu'afara la ciudá d'[[Uviéu]] ente los edificios destruyíos figura'l [[Teatru Campoamor]] amburáu pol exércitu pa desallugar a los insurxentes qu'ellí apostaos hostigaban al Cuartel de Santa Clara allegante al teatru. Xuntu col teatru sumieron la oficina y l'archivu de la Sociedá con toles partitures, semeyes y alcordances, munchos d'ellos dedicaos polos músicos que pasaren hasta'l momentu, y hasta el pianu de la Sociedá. Tres estos tráxicos sucesos asocédense les amueses de ciñu y solidaridá de munchos de dichos músicos y artistes que s'ufierten tantu pa interpretar conciertos como pa reponer los archivos de la Sociedá.
La Sociedá, tres trabayoses negociaciones, arrendó'l [[Teatru Principáu]] pa los sos conciertos. la temporada de [[1934]] volver# a entamar el [[12 d'avientu]] con un conciertu a cargu del violinista francés [[Zino Francescatti]]. Los imprevistos gastos fixeron que la temporada de [[1935]] fora más amenorgada de lo normal, unos quince conciertos frente a los venti de medies qu'hubiera hasta entós. Aun así, el [[10 d'abril]] presentar
[[Archivu:Rachmaninov peinture.jpg|thumb|100px|El compositor y pianista rusu [[Serguéi Rajmáninov]], nel visu de la so carrera, actuó
Sicasí, l'acontecimientu más entrañable del añu foi l'estrenu mundial el [[23 d'ochobre]] del poema sinfónicu ''Paisaxe asturiano'' del compositor asturianu [[Manuel del Fresnu y Pérez del Villar|Manuel del Fresnu]].
En [[1936]] van actuar [[Jacques Thibaud]], un mozu [[Jorge Bolet]], el gran pianista [[Leopoldo Querol]] y la [[Orquesta Sinfónica de Madrid]] dirixida por [[Enrique Fernández Arbós]] que la so interpretación de [[El sombreru de tres pico]] de [[Manuel de Falla]] va ser la última pieza qu'escuchen los socios antes del españíu de la [[Guerra Civil española|Guerra Civil]], cola consiguiente parada de l'actividá de la Sociedá, que va dexar la ciudá d'[[Uviéu]], apenes recuperada de la [[revolución de 1934]], de nuevu destruyida.
L'actividá volver# a entamar en [[1939]] cola organización, bien dificultosa daes les circunstancies, d'una temporada de cuatro concierto, el primeru de los cualos cuerre al cargu de [[Leopoldo Querol]], postreru de los solistes n'actuar antes de la guerra. El [[30 de payares]] debutó como solista [[Ataúlfo Argenta]] que'l so ésitu
Debíu al desenvolvimientu de la [[Segunda Guerra Mundial]] les dificultaes pa la contratación d'artistes estranxeros multiplicáronse riquiendo un gran númberu de xestiones pa llograr visaos y permisos cuando non problemes a la entrada en [[España]], como los sufiertos pol violinista polacu [[Henryk Szeryng]] que foi deteníu namás llegar al aeropuertu de Barajas, siendo lliberáu hores más tarde por intercesión de la Sociedá Filarmónica de Madrid.
| |||