Wikipedia

Diferencies ente revisiones de «Isidro Llabrador»

Navegar l'historial de mou interactivu
← Edición más antiguaEdición más nueva →
Contenido eliminado Contenido añadido
VisualTestu wiki
m Iguo plurales
m Iguo testu: -"pág." -"págs." +"páx." +"páxs."
Llinia 3:
 
[[Archivu:SIsidroArca.jpg|thumb|Primer ''arca mosaica'' del sieglu XIII colos restos de San Isidro]]
San '''Isidro Llabrador''' ([[Madrid]], ''[[Circa|c.]]'' [[4 d'abril]] de [[1082]]-[[ibídem]], [[30 de payares]] de [[1172]])<ref name=llibro>[[José Antonio Álvarez Baena]]: Fíos de Madrid, vol. II, págspáxs. 423-428.</ref> nacíu nel ''[[Historia de Madrid|Mayrit]]'' musulmán foi un llabrador [[mozárabe]] que tuvo posiblemente al serviciu de la [[Casa de Vargas|familia Vargas]] y d'otros tantos señores terratenientes como Francisco Vera. El so trabayu como xornaleru más mentáu polos biógrafos ye al cargu de [[Juan de Vargas]], y realizóse principalmente na área de Madrid y contorna. Conócense dellos detalles de la so vida poles allabancies qu'indica un códice atopáu na [[Ilesia de San Andrés (Madrid)|Ilesia de San Andrés]] en 1504 (denomináu como ''[[Códice de San Isidro]]'' y escritu a finales del sieglu XII) y onde se denomina ''Ysidorus Agricola''. Nesti documentu méntase que ta casáu, con un fíu y apurre referencia de namái cinco milagro,<ref name="Dialc" /> siendo los demás agregos darréu procedentes de la tradición oral mientres el so procesu de beatificación por dellos haxógrafos. Magar que entá nun tuviera santificado, los madrilanos rindíen-y un cultu dende'l sieglu XII que diba amontándose rápido en sieglos posteriores. Por ello, les autoridaes eclesiástiques, municipales, l'aristocracia madrilana y la corona real española lideraron el so procesu de canonización nel sieglu XVI.
 
Ente los estudiosos de la so vida atópense: [[Alonso de Villegas]],<ref name="ADV" /> [[Jaume Bleda]],<ref name="BL1" /><ref name="BL2" /> [[Jerónimo de la Quintana]], [[Juan López de Hoyo|López de Fuexos]], [[Juan de Ferreras]] y el mesmu poeta madrilanu [[Lope de Vega]] nun poema haxográficu tituláu ''Isidro'' (Madrid, 1599).<ref name="FJR" /> La narración de los milagros puede diferir unos d'otros, y atópase influyida pola [[tradición oral]] popular. San Isidro ye'l primera laicu casáu lleváu a los altares tres un procesu de canonización instruyíu pola [[Sagrada Congregación de Rito|Congregación de Ritos]]. El promotores d'esta canonización fueron dellos personaxes del sieglu XVI, incluyida la familia Vargas y la casa real de los Austrias. El [[14 de marzu]] del añu [[1622]] foi finalmente canonizáu pol papa [[Gregorio XV]], y en 1960 el papa [[Juan XXIII]] decláralu por aciu [[bulda]] como santu patrón de los [[Agricultura n'España|llabradores españoles]]. El so cuerpu ye emplegáu en procesiones del sieglu XV pa faer [[rogativa]]s pola agua en Madrid, la so popularidá estiéndese darréu. Isidro llabrador foi un santu [[zahorí]], [[pozu|pocero]], [[Milagru|taumatúrxicu]] y facedor d'agües. Home senciellu y bienhechor de los probes empezó a ser veneráu pol pueblu de Madrid unos cuarenta años dempués del so fallecimientu.
Llinia 20:
Ye precisamente na villa madrilana de Torrelaguna, llugar d'[[Asilu humanitariu|abelugu]] mientres les invasiones árabes en Madrid, onde contrai matrimoniu con una moza procedente de la villa [[Provincia de Guadalaxara|guadalajareña]] de [[Uceda]], María Toribia ([[María de la Cabeza santa María de la Cabeza]]) con quien convivió en [[Torrelaguna]], y ye posible qu'ellí tuvieren al so fíu, al que la tradición dempués conoció col nome de [[San Illán]].<ref>{{Cita web |url=https://dialnet.unirioja.es/descarga/articulo/2830798.pdf |título=San Illán Llabrador |fechaacceso=19 de xunetu de 2016 |autor=Jesús Gómez Jara}}</ref> Santa María de la Cabeza, presunta muyer d'Isidro foi invención de fray Domingo de Mendoza, dominicu, quien el 13 de marzu de 1596 desenterró de la ermita de Caraquiz (Uceda) los güesos d'una persona y por inspiración divina dio-y nome y axudicó el papel de muyer d'Isidro, inventándose simultáneamente la vida d'Isidro en Torrelaguna y pueblos d'aquella zona. Dichu flaire trató de canonizar a María de la Cabeza pero nun llogró convencer a la curia. Mientres esti periodu de mocedá y maduror d'Isidro la zona tuvo en conflictu bélicu práuticamente dende 1083. Cuando la ciudá de Toledo foi tomada por Alfonso VI, Madrid tuviera sol dominiu cristianu en repitíes ocasiones, non puede falase de verdadera cristianización del territoriu hasta 1162, al ocupar [[Fernandu III de Castiella|Fernandu II]] definitivamente la ciudá de Madrid.
 
Isidro finó nel añu 1172, el so cadabre soterrar nel campusantu de la [[Ilesia de San Andrés (Madrid)|Ilesia de San Andrés]] dientro del [[arrabalde]] onde viviera. Conozse esti datu por mentalo'l códice qu'acompañaba a los restos del cuerpu momificado (incorruptu) d'Isidro. En 1213 el rei [[Alfonso VIII de Castiella|Alfonso VIII]], como agradecimientu al Santu pola so intervención na [[Batalla de Les Navas de Tolosa|victoria de les Navas de Tolosa]] va llevantar una capiya nel so honor na ilesia de San Andrés y va asitiar el so cuerpu incorruptu na llamada arca «mosaica».<ref>Sobre la disputa alrodiu de la identidá del pastor qu'ayuda a les tropes d'Alfonso VIII, vease'l discutiniu habida ente [[Gaspar Ibáñez de Segovia|Gaspar Ibáñez de Segovia de Mondéjar]] (''Memories históriques de la vida y aiciones del rei D. Alonso'l Noble'', 1783, págspáxs. 333 y ss.), [[Manuel Rosell]] (''Apoloxía en defensa de l'apaición de San Isidro na batalla de les Navas'', 1791), [[Juan Antonio Pellicer]] (Carta históricu-apologética qu'en defensa del marqués de Mondexar esamina de nuevu l'apaición de San Isidro na batalla de les Navas de Tolosa, 1793), y nuevamente Rosell (Amiestes a la disertación sobre l'apaición de S. Isidro, 1794).</ref> A pesar de que nun fuera entá santificado nel sieglu XIII. Paez ser que'l fervor relixosu popular de los madrilanos pola figura d'Isidro Llabrador yera yá bien alta nesti sieglu.<ref name="Ama" />
 
=== Post-Mortem: Canonización ===
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/wiki/Isidro_Llabrador»