Estudió na Universidá de d'Alcalá de Henares, primero nel Colexu d'Artes Lliberales y depués nel Trillingüe. En 1542 yera yá bachiller, y al saño siguiente llicenciar n'Artes y Filosofía. En 1546 tenía yá'l grau de maestru y nómase-y catedráticu de gramática de San Isidoro, yá que ocupó hasta 1570. Ye posible que se llicenciara tamién en Teoloxía en 1560. Ente 1560 y 1584 enseññó retórica y ocupó la cátedra principal de retórica que dexó llibre al finar [[Alfonso García Matamoros]] dende 1572. Alfonso de Torres declara ser discípulu de los profesores complutenses [[Diego de Alcocer]] y [[Miguel Majuelo]]. Esisten datos sobre la materia qu'esplicaba: los discursos de [[Cicerón]]. Nel colexu de San Isidoro desempeñó amás el cargu de patronu y dedicóse, como yera habitual en munchos docentes de la dómina, al agospéu tuteláu d'estudiantes. Les sos obres calteníes salieron tamién de les prenses complutenses y destináronse, sobremanera, al consumu estudiantil. Asina s'esplica la publicación en 1569 de les ''Rhetoricae Exercitationes'', un manual d'exercicios compositivos que retomaba y actualizaba los catorce progymnásmates del rétor griegu [[Aftonio]], tan de moda nes aules europees a lo llargo del sieglu XVI ya integraos na formación de los estudiantes de Alcalá a partir del tercer cursu de gramática; Torres ampliar colos comentarios y exemplos del alemán [[Reinhard Lorich]], un luteranu incluyíu nos ''Índices'' inquisitoriales y que, como ye lóxicu suponer, nunca menta como fonte. Una edición billingüe d'esta obra foi editada modernamente por Violeta Pérez Curio.
