Diferencies ente revisiones de «Juan Duns Scoto»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Preferencies llingüístiques: -"directu" +"direutu" |
m Tomás de Aquino => Tomás d'Aquino |
||
Llinia 17:
Ente les sos obres destaquen ''Ordinatio (Opus oxoniense)'' y ''Reportata parisiensa (Opus parisiense)''. Al respective de les sos obres menores, la de mayor trescendencia ye ''Tratáu del Primer Principiu''. Nella, utilizando l'aplicación de la lóxica deductiva nel terrén metafísicu, intenta demostrar la esistencia de Dios y la de los sos atributos fundamentales. Los sos argumentos xiren alredor de les esencies, los intelixibles y l'orde ontolóxicu que puede establecese ente ellos. Unu de los aspeutos más interesantes ye l'agudez con que demuestra que'l Primer Principiu (Primer Eficiente o Causa Incausada), por ser infinitu, pola so propia naturaleza, ta dotáu non yá d'intelixencia, sinón tamién de voluntá. Colo cual la Creación nun ye un actu de necesidá metafísica, sinón de plena llibertá divina. La obra avanza "more xeométricu", a partir de premises y conclusiones iniciales que se van encadenando hasta'l final pa construyir tol edificiu. [Recordemos que más palantre, [[Spinoza]] va utilizar esta manera de filosofar na so ''Ética'']
Empeñáu en construyir un sistema filosóficu sólidu y coherente, aniciáu na tradición [[San Agustín|agustinista]] del franciscanismo, abandonó sicasí la doctrina agustinista de la [[Llume (creencia)|llume]] por influxu del [[Aristóteles|aristotelismu]], qu'esplicaba la conocencia de les verdaes y esencies universales per mediu de l'[[Astracción (filosofía)|astracción]]. Pero alloñar de [[Santu Tomás
Del agustinismo caltién el pluralismu de les formes y la primacía de la voluntá sobre l'entendimientu ([[voluntarismu]]). Según él, la voluntá nun tiende necesariamente al bien como postulaba Tomás
Nel discursu pronunciáu por [[Benitu XVI]] ante los representantes de la ciencia na Aula Magna de la [[Universidá de Ratisbona]] (12 de setiembre de 2006), méntase de volao el papel de Duns Scoto frente al problema de la relación ente fe y razón; ellí'l Papa espresó: "ye necesariu anotar, que nel tardíu Medioevo, desenvolviéronse na teoloxía enclinos que ruempen [la] síntesis ente espíritu griegu y espíritu cristianu. En contraposición al asina llamáu intelectualismo agustiniano y tomista, con Juan Duns Scoto empezó un planteamientu voluntarista, qu'a la fin llevó a l'afirmación de que namái vamos conocer de Dios la «voluntas ordinata». Más allá d'ésta esistiría la llibertá de Dios, en virtú de la cual Él podría crear y faer tamién lo contrario de too lo que efectivamente fixo."<ref>[http://www.vatican.va/holy_father/benedict_xvi/speeches/2006/september/documents/hf_ben-xvi_spe_20060912_university-regensburg_sp.html Alcuentru col mundu de la cultura na Universidá de Ratisbona]</ref>
| |||