Diferencies ente revisiones de «Edá Antigua»

«Exiptu ye un don del [[Nilu]]» ([[Heródoto]]), pos poques civilizaciones tuvieron una relación tan determinante con un ríu. La so crecida añal dexa la fertilidá y peralta densidá de población d'una estrecha franxa que percuerre'l despoblado ermu norteafricano («desertizado» nel periodu postglacial) dende los tabayones del sur hasta'l [[delta del Nilu|delta]] del norte. La dualidá ente'l l'[[Alto Exiptu]] y el [[So Exiptu]] forxó, sobre una sociedá llabradora extraordinariamente estable y venceyada pol trabayu colectivu nes obres hidráuliques, unes instituciones y una cultura caracterizaes pola sacralización de la figura del [[faraón]], la fortaleza de los templos, una eficaz burocracia y una complexa relixón del [[más allá]]. Dientro d'una gran continuidá a lo llargo de milenios (que dacuando s'interpretó como homoxeneidá o inclusive estereotipación, con escasísimas esceiciones ―el periodu de [[Amarna]]―), caltúvose una repitida dialéctica ente la unidá y la disgregación nel aportar cíclicu de les fases de la hestoria exipcia, con periodos de rellumanza y de crisis.