Diferencies ente revisiones de «Reinu del Ponto»

Mitrídates recuperar de la guerra sofitándose nel so xenru, el rei d'Armenia. Nel añu [[75 e.C.|75&nbsp;a.&nbsp;C.]] morrió'l rei de Bitinia, Nicomedes, y Roma buscó anexionarse el territoriu, declarando bastardu al so herederu. Mitrídates respondió sofitando'l so derechu al tronu ya invadió Bitinia y Capadocia. Aliar con [[Quintu Sertorio|Sertorio]], que lluchaba en [[Hispania]]. Primeramente, nel añu [[74 e.C.|74&nbsp;a.&nbsp;C.]], l'exércitu pónticu venció a los romanos invadiendo casi tola provincia d'Asia, pero darréu, tres el final de les guerres civiles, el Senáu Romanu volvió dirixir la so atención escontra'l Reinu del Ponto, col enfotu de vengar les xornaes de los Víspores asiáticos. Apurrió'l mandu de la campaña a [[Cneo Pompeyo Magno|Pompeyo]] quien, partiendo de Cilicia, dirixióse al traviés de Capadocia escontra l'Altu [[Éufrates]]. Pompeyo llogró una gran victoria ente'l l'[[Éufrates]] y [[Nicópolis]].<ref>[http://es.encarta.msn.com/encyclopedia_761560977/Mitr%C3%ADdates_VI_Eup%C3%A1tor.htmlMitrídates Encarta Mitrídates]</ref> Mitrídates fuxó al [[Reinu del Bósforo]] onde reorganizó'l so exércitu y entamó, al igual que [[Aníbal]], lluchar contra Roma n'Italia. En [[63 e.C.|63&nbsp;a.&nbsp;C.]] el so fíu [[Farnaces II del Ponto|Farnaces]] sublevar en [[Panticapea]] y Mitrídates foi forzáu a suicidase.<ref> LeGlay, ''A History of Rome'', p. 100.</ref>