Diferencies ente revisiones de «Brigaes Internacionales»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Iguo plurales: ordes => órdenes |
m Preferencies llingüístiques: -"sublevar" +"sulevar" |
||
Llinia 66:
=== Antecedentes===
Les Brigaes Internacionales nun fueron, al contrariu de lo que se suel creer, nin los primeres nin los únicos voluntarios estranxeros que partieron a lluchar a [[España]] en favor de la [[Segunda República Española|República]]. Yá antes de la so formación (n'ochobre de 1936) había na [[Península Ibérica|Península]] un númberu, anque non bien alto, de soldaos estranxeros, que práuticamente dende'l día de la
Tamién hubo otru grupu d'estranxeros qu'a partir del [[18 de xunetu]] foi llegando a España pelos sos propios medios ya incorporóse al [[bandu republicanu]] por simple simpatía política escontra'l [[Frente Popular (España)|Frente Popular]]. Pero si ye difícil dar cifres sobre los soldaos que conformaron les Brigaes Internacionales, muncho más entá, pola inesistencia de documentos oficiales, ser cifrar a los estranxeros que llegaron antes d'ochobre de 1936.
Llinia 85:
El Gobiernu de la República, presidíu pol socialista [[Francisco Llargu Caballero]] dende'l 4 de setiembre de 1936, en principiu foi reticente a aceptar la propuesta, considerando que les Brigaes taben siendo formaes y rexíes pola Comintern y el so partíu afiliáu n'España, el [[Partíu Comunista d'España|PCE]]. La opinión del [[bandu republicanu]] camudaría n'ochobre cuando la meyora de los
Les movilizaciones en favor del reclutamiento pa les Brigaes Internacionales estender por toa Europa y depués per Estaos Xuníos, pero en países como Alemaña ya Italia identificáronse como'l primer pasu pa combatir al fascismu y al [[nazismu]], que yá establecieren dictadures en dambos Estaos. Los primeros brigadistes llegaron a Albacete'l [[14 d'ochobre]] de [[1936]]. Les primeres Brigaes formaes (XI, XII y XIII) taben compuestes mayoritariamente por franceses, belgues, italianos y alemanes voluntarios. Dientro de cada brigada constituyéronse batallones, xeneralmente de miembros de la mesma nacionalidá pa facilitar les comunicaciones ente los integrantes.
Llinia 107:
Con 1.550 homes y muyeres (1.628 según los archivos soviéticos), instalóse'l cuartel xeneral na Facultá de Filosofía y Lletres, siendo les unidaes brigadistes bien actives pela redolada de la [[Casa de Campu]], onde s'enfrentaron al xeneral [[José Enrique Varela|Varela]] nos accesos dende la carretera de [[Valencia]], la [[Batalla de la Ciudá Universitaria de Madrid|defensa de la Ciudá Universitaria]] y los accesos a la [[sierra de Guadarrama]], nun ampliu esplegue que los llevaba en delles ocasiones a combatir nes puertes de Xetafe.
La XV Brigada compuesta principalmente por unidaes de rusos, norteamericanos y británicos enfrentar a les tropes
Mientres la '''[[Batalla de Guadalaxara (1937)|Batalla de Guadalaxara]]''' empecipiada por tropes italianes del [[Corpo Truppe Volontarie]] el [[9 de marzu]] de 1937 pa tratar d'enfusar dende'l norte en Madrid, les tropes republicanes fixeron frente a un exércitu de 30.000 homes, 80 carros de combate y 200 pieces d'artillería. Nel escenariu atopáronse combatiendo la XI y XII Brigaes Internacionales, que sufrieron gran cantidá de baxes.
Llinia 113:
Na '''[[Batalla de Belchite (1937)|Batalla de Belchite]]''' tomaron parte les brigaes XI y XV dende'l [[26 d'agostu]] hasta'l [[10 de setiembre]] de 1937. Les escases resultaos llograes pol [[bandu republicanu]] y la rocea del ministru [[Socialismu|socialista]] [[Indalecio Prieto]] escontra les Brigaes causó que, pocu dempués d'acabada la llucha en Belchite, el gobiernu republicanu emitiera diversos decretos destinaos a integrar a les Brigaes dientro del esquema organizativo del [[Exércitu Popular Republicanu]], restando poder de decisión a la [[Comintern]] y al [[Partíu Comunista d'España|PCE]], y tratando d'asitiar a los brigadistes baxu mandu direutu de militares profesionales ''españoles''. Tales intentos topetaron cola oposición de la [[Comintern]], quien col sofitu del [[PCE]] y del gobiernu de la [[Xunión Soviética]] (casi únicu suministrador d'armes a la República), llogró caltener a les Brigaes sol so control.
Na ofensiva republicana que se realizó n'avientu de 1937 na '''[[Batalla de Teruel]]''', que tenía como fin esviar la presión de los
Los brigadistes tuvieron tamién un importante papel nos grupos de guerrilleros que se infiltraron tres les llinies antes de la batalla pa sabotear les comunicaciones enemigues.{{cr}} Reconquistar de [[Teruel]] per parte de los franquistes en febreru del 38 costó un peraltu númberu de baxes, especialmente a la XI Brigada.
Llinia 129:
Esto xuníase a un intensu llabor diplomáticu encabezada por [[Manuel Azaña]], na que s'amosaba a [[Francia]] y [[Reinu Xuníu]] la conveniencia de tener un fuerte aliáu nel sur ante los acontecimientos que se bastiaben n'[[Europa]] tres l'amenaza empobinada contra [[Checoslovaquia]] por [[Adolf Hitler|Hitler]]. La desfavorable situación bélica y estratéxica de la República (dende'l [[15 d'abril]] quedó cortada en dos la zona republicana) causó que Francia y Reinu Xuníu nun amosaren entusiasmu pola propuesta de Negrín, y inclusive la prensa de la [[Xunión Soviética]], so control gubernamental, almitía seriamente la posibilidá de que [[Francisco Franco|Franco]] trunfara n'España.
El gobiernu republicanu presidíu por [[Juan Negrín]] dispunxo que na ofensiva republicana de la [[Batalla del Ebro]] participaren les Brigaes Internacionales, y efectivamente ello asocedió a partir del [[25 de xunetu]], interviniendo les Brigaes como [[Fuercies de choque|tropes de choque]]. Sicasí, l'estancamientu de la ofensiva republicana dende mediaos del mes d'[[agostu]] y la severidá de contraatacar
En 1938, el númberu de brigadistes amenorgárase ostensiblemente (quedaba un terciu aproximao) y el [[21 de setiembre]] d'esi añu, el presidente del gobiernu republicanu [[Juan Negrín]] anunció ante l'Asamblea xeneral de la Sociedá de les Naciones en [[Xinebra]], la retirada inmediata y ensin condiciones de tolos combatientes estranxeros que lluchaben nel [[bandu republicanu]] cola esperanza de qu'el [[bandu subleváu]] fixera lo mesmo. Un mes dempués, el [[28 d'ochobre]] de 1938, les Brigaes Internacionales desfilaben per últimu vegada poles cais de Barcelona nun actu encabezáu pol presidente de la República [[Manuel Azaña]] y el presidente del gobiernu [[Juan Negrín]] al qu'asistieron unes 250.000 persones. Por eses mesmes feches, Mussolini retiró unos 10.000 soldaos del [[Corpo Truppe Volontarie]] "como xestu de bona voluntá" escontra'l Comité de Non Intervención, pero unos 30.000 soldaos italianos siguieron combatiendo nel bandu subleváu hasta'l final de la guerra.{{Harvnp|Casanova|2007|pp=276}}
| |||