Diferencies ente revisiones de «Historia de Bulgaria»

Una de les teoríes ye que los búlgaros yeren un pueblu nómada y belicoso procedente de d'[[Asia Central]], emparentáu colos [[hunu|hunos]]. Ello ye que los primeres [[jan (títulu)|janes]] búlgaros faíen remontar los sos oríxenes al hunu [[Atila]]. Yá na primer metá del [[sieglu VII]], sol so rei [[kan]] [[Kubrat]], formaren un reinu al norte del [[mar Negru]], que los bizantinos denominaben Magna Bulgaria. Dempués de la muerte de Kan Kubrat l'imperiu estremar ente los sos trés mayores fíos por cuenta de lo cual una parte de los búlgaros mover escontra l'este, a la confluencia de los ríos [[Volga]] y [[Ríu Kama|Kama]], que llegaríen a formar l'estáu de la [[Bulgaria del Volga]], en cuantes qu'otru grupu establecer nel delta del [[Danubiu]], al mandu de jan [[Asparukh]], tercer fíu de Kubrat y una tercer parte de la población búlgara quedóse.

N'abril de 1876, el Comité Revolucionariu Secretu Búlgaru, con sede en [[Bucuresti]], entamó un llevantamientu, conocíu como [[SublevaciónSulevación d'abril]]. La revuelta foi reprimida con crueldá poles autoridaes otomanes tantu pol exércitu regular otomanu como poles tropes irregulares de los ''[[basi-bozuk]]''. Innumberables aldegues fueron escalaes y les víctimes de la represión cuntar por decenes de miles, sobremanera nes ciudaes rebalbes de [[Batak (Bulgaria)|Batak]], [[Perushtitsa]] y [[Bratsigovo]], na rexón de [[Plovdiv]]. Les masacres provocaron la reacción de la opinión pública y la diplomacia europees: tal foi'l casu, por casu, del británicu [[William Gladstone]], qu'empecipió una campaña contra los "horrores búlgaros". Foi tamién causa de la intervención de Rusia, qu'aprovechó les matances d'eslavos como sida pa declarar la [[Guerra Rusu-Turca (1877-1878)]], n'abril de 1877. Na guerra intervinieron tamién l'Exércitu rumanu y tropes de voluntarios búlgaros. La guerra terminó cola completa derrota de Turquía.

Bulgaria aliar con [[Reinu de Serbia|Serbia]] en febreru de 1912 y con [[Reinu de Grecia|Grecia]] en marzu, declarando la guerra al Imperiu otomanu n'ochobre. La ciudá de d'[[Adrianópolis]] cayó en marzu de 1913 y l'Imperiu otomanu rindióse: pol [[Tratáu de Londres (1913)|Tratáu de Londres]] (30 de mayu de 1913), los turcos abandonaron casi tolos territorios europeos al oeste de d'[[Adrianópolis]]. El repartu de los réfugos ente los trés naciones vencedores terminó nun desalcuerdu que provocó l'españíu d'una nueva guerra: los búlgaros, que s'estendieren escontra l'este, reclamaron el territoriu de [[Macedonia (rexón)|Macedonia]], que fuera conquistada polos serbios mientres la guerra. El 23 de xunu de 1913, Fernandu I atacó a serbios y griegos ensin una declaración de guerra. Sicasí, la [[Segunda Guerra Balcánica|segunda Guerra de los Balcanes]] constituyó un desastre pa Bulgaria porque Rumanía y l'Imperiu otomanu tamién participaron contra los búlgaros. Pol [[Tratáu de Bucuresti (1913)|Tratáu de Bucuresti]] (10 d'agostu de 1913), Bulgaria llogró una parte de Tracia al sur que-y dexó un accesu al [[mar Exéu]], pero tenía de vencer [[Dobruja meridional|Dobrudja del sur]] a Rumanía, ente que Serbia retenía l'apostáu territoriu de Macedonia. Pol Tratáu de Constantinopla, Bulgaria tamién tenía de devolver Adrianópolis y [[Tracia oriental|Tracia Oriental]] al [[Imperiu otomanu]].