Diferencies ente revisiones de «Alfarería»
Contenido eliminado Contenido añadido
m apostrofación |
m Preferencies llingüístiques: eléctricu => llétricu |
||
Llinia 1:
[[Archivu:Potter at wheel.jpg|thumb|250px|Alfarera modelando una vasía col [[tornu d'alfareru|tornu]]
[[Archivu:JomonPottery.JPG|thumb|250px|Vasía del [[periodu Jōmon]] ([[Xapón]]) considerada de les más antigües del mundu.]]{{caxa de cita|L'alfarería ye la cerámica popular, la más corriente, la que se faía nos pueblos pa usu popular. Dempués vieno la cerámica, tou aquello que ye decoráu, con calter suntuario, artísticu. |[[Emilio Sempere]]<ref>[http://www.lne.es/secciones/noticia.jsp?pRef=2009041600_36_746396__Aviles-alfareria-esta-condergada-sumir-jovenes-saben-botijo L'alfarería ta condergada a sumir; los mozos nun saben lo que ye un botijo] </ref>}}
Llinia 127:
{{VT|Tornu d'alfareru}}
[[Archivu:Alfarera de Trinidad, Marchigüe, Chile.jpg|thumb|200px|Alfarera [[Chile|chilena]] ''modelando a mano'' (urdiendo) una vasía.]]
[[Archivu:PotteryShaping.ogv|200px|thumb||Procesu de modeláu con tornu
Esisten cuatro categoríes básiques:
* '''Modeláu a mano''': les técniques manuales son les más primitives, onde les pieces son construyíes por aciu l'espurríu de la pasta en rollos, plaques o boles de magre, xeneralmente xuníes por aciu la preparación de magre líquidu llamada [[barbotina]].Una vegada acabada la pieza, la superficie alisar cola mesma mano amugada.<ref name="Sur" /> Nunca dos pieces de cerámica trabayaes manualmente van ser esactamente iguales, polo qu'estes técniques nun son les más apropiaes pa faer xuegos de pieces idéntiques, como por casu cacíes de cocina, xuegos de café, de llicor, etc. Esta técnica dexen al ceramista usar la so imaxinación y crear distintes pieces artístiques. El modeláu a mano yera una técnica utilizada polos pueblos primitivos y entá s'atopen numberosos artesanos que trabayen maraviosamente, tales como los alfareros de los indios [[Pueblu]], les tribus d'[[África]] central y del sur, los aboríxenes [[Australia|australianos]], Xapón y toa l'Asia oriental. N'España podemos atopar zones onde s'ellaboren esti tipu de vasíes de la manera tradicional, como en [[Galicia]], [[Asturies]] y l'altu [[Aragón]].<ref>Sempere Ferràndiz (2006) p.111</ref>
* '''Modeláu a torneta''': llamáu tamién «tornu lentu», ye un artefactu formáu por un pivós y una rueda, qu'impulsáu pola mano produz un movimientu de rotación discontinuu, colo cual facilítase'l trabayu manual, yá qu'actúa como mesa xiratoria, munchu autores tán d'alcuerdu qu'esti tratamientu puede considerase un trabayu de «modeláu a mano», una y bones el movimientu xiratoriu siempres ye intermitente y tiense que dir modeláu manualmente, sacantes tenga la collaboración d'un ayudante qu'impulse la rotación a la torneta,<ref>Gutiérrez Lloret (1996) p.46</ref> —nesti casu ye cuando se denomina «tornu baxu»—.<ref> Matesanz Vera(1987) p. 254</ref>
* '''Modeláu a [[Tornu d'alfareru|tornu]]''': llamáu tamién «tornu rápidu», ye bien común que les pieces feches en redol sían terminaes manualmente. El tornu d'alfareru ye la técnica más utilizada pa la creación de pieces en serie. Na actualidá tamién ye emplegáu pa faer pieces singulares o artístiques. Esti métodu ye emplegáu dende l'añu 5000 e.C. nel [[Antiguu Exiptu]], [[Oriente Próximu]] y [[Asia]]. Na Península Ibérica llegó escontra'l sieglu VIII e.C., de mano de los fenicios, magar esisten cerámiques a tornu más antigües importaes d'otres zones del Mediterraneu. Pa trabayar con él, asítiase una bola o pella de magre na rueda del tornu, que ye impulsáu pol pie del alfareru que lu fai xirar. La rueda xira velozmente mientres el magre ye primida d'una manera determinada por qu'adquiera la forma deseyada. El trabayu con tornu rique una gran habilidá técnica, pero un alfareru habilidosu puede producir munches pieces cuasi idéntiques en poco tiempu. Anguaño utilízase más el tornu
* '''Modeláu al vaciáu''' o col usu de [[molde]]: la técnica de vaciáu o a molde, ye probablemente la más apropiada pa la producción en serie (industrial). El magre líquidu ye arramada nun molde de yelsu lo que dexa un llixeru endurecimientu. Una vegada que'l molde absuerbe la mayor parte de l'agua de la capa de magre que queda en contautu col molde, el magre remanente ye entornada fuera del molde y déxase ensugar la pieza. Finalmente la pieza ye sacada del molde, corríxense-y les imperfecciones que pueda tener y dexar ensugar al campu. Según el tipu d'obra a reproducir puede faese con un molde d'una sola pieza, cuando'l modelu ye más complicáu los moldes facer de pieces que pueden dise quitando independientemente y ensin rompeles pal so posterior usu, hai que faer un entalle a les pieces del molde por qu'una vegada retiráu'l modelu puédanse ensamblar.<ref>Midgley (1982) p.48</ref>
| |||