Diferencies ente revisiones de «Configuración electrónica»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Iguo plurales |
m Preferencies llingüístiques: eléctricu => llétricu |
||
Llinia 50:
==Enerxía. Estáu estacionariu y estáu escitáu==
La enerxía asociada a un electrón ye la que tien nel so orbital. La enerxía d'una configuración tien, a menudu, un valor aproximáu al sumatoriu de la enerxía de cada electrón, descartándose nel cálculu les interacciones ente electrones. La configuración que correspuende al nivel más baxu d'enerxía llámase [[estáu estacionariu (mecánica cuántica)|estáu estacionariu]] del átomu; cualisquier otra configuración ye un [[estáu escitáu (mecánica cuántica)|estáu escitáu]]. Asina, por exemplu, l'estáu estacionariu del átomu de [[sodiu]] ye la configuración 1s²2s²2p⁶3s¹, como puede deducise fácilmente de l'aplicación del principiu d'Aufbau. El primer estáu escitáu obtiénse llevando un electrón del orbital 3s al 3p pa obtener la configuración 1s²2s²2p⁶3p, conocida abreviadamente como nivel 3p del átomu de sodiu. Los átomos pueden pasar d'una configuración a otra emitiendo o absorbiendo enerxía. Nuna [[llámpara de vapor de sodiu]], por exemplu, los átomos de sodiu son escitaos al so nivel 3p por una descarga
Por regla xeneral, la escitación d'electrones de valencia (como'l 3s del sodiu) rellaciónase con enerxía en forma de fotones de lluz visible o [[radiación ultraviola|ultraviola]]. Ye posible tamién escitar los electrones centrales, pero fai falta muncha más enerxía, xeneralmente correspondientes a fotones de [[rayos X]]. Con ellos podríase, nel exemplu citáu, escitar un electrón 2p al nivel 3s pa formar la configuración 1s²2s²2p⁵3s².
Llinia 72:
Esti enfoque ye lleváu un pasu más allá na [[química computacional]], que tenta siempre de facer estimaciones cuantitatives de les propiedaes químiques. Demientres munchos años la mayoría d'esos cálculos usaben una aproximación LCAO (sigles de "combinación lineal d'orbitales atómicos"), usando un conxuntu de bases d'orbitales atómicos grande y complexu como puntu de partida. L'últimu pasu nesos cálculos ye l'asignación d'electrones a los diversos orbitales moleculares acordies col principiu d'Aufbau. Nostante, non tolos métodos de la química computacional tán basaos na configuración electrónica; la teoría de la densidá funcional, por exemplu, nun la utiliza.
Nos átomos o molécules con más d'un electrón el movimientu de los electrones correlaciónase
Otra aplicación fundamental de la configuración electrónica ye la intepretación del [[espectru d'emisión]]. Pa esti fin ye necesario complementar la configuración electrónica con ún o más símbolos de términu, que describen los diferentes niveles d'enerxía disponibles pa cada átomu. Los símbolos de términu pueden ser calculaos pa cada configuración electrónica, y non namái pa los [[estáu estacionariu (mecánica cuántica)|estaos estacionarios o basales]] qu'aparecen llistaos en tables, magar que non se pueden ver, na práutica, tolos niveles d'enerxía. Foi al traviés del análisis del espectru d'emisión como se determinó experimentalmente la configuración electrónica de los elementos nel so estáu estacionariu.
| |||