Diferencies ente revisiones de «Muerte»

Forma irreversible de la perdida de conciencia que se caracteriza por una desapaición completa de la función cerebral, con caltenimientu de la contraición cardiaca.<ref>{{Cita llibru|títulu=Diccionariu de medicina oceano Mosby|editorial=Oceano|isbn=84-494-0368-5|páxines=883}}</ref> Gracies a la meyora teunolóxica de la medicina, güei ye posible caltener una actividá cardiaca y ventiladora artificial en cuidos intensivos, nuna persona que'l so corazón dexó de llatir y nun ye capaz d'alendar por sigo mesmu, polo cual esto demuestra que nun ye tar muertu. El protocolu utilizáu pal diagnósticu de la muerte nesti casu ye distintu y tien de ser aplicáu por especialistes en ciencies neurolóxiques, falándose entós de "[[muerte cerebral]]" o "[[muerte encefálica]]". Nel pasáu, dalgunos consideraben que yera abondu col cese d'actividá eléctricallétrica na corteza cerebral (lo qu'implica'l fin de la [[consciencia]]) pa determinar la muerte encefálica, esto ye, el cese definitivu de la conciencia equivaldría a tar muertu, pero güei considérase, en casi tol mundu, difunta a una persona (entá si permanez con actividá cardiaca y ventiladora gracies al soporte artificial nuna unidá de cuidos intensivos), tres el cese irreversible de l'actividá vital de '''tol celebru''' incluyíu'l [[Tueru del encéfalu|tallo cerebral]] (estructura más baxa del encéfalu encargada de la gran mayoría de les funciones vitales), comprobada por aciu protocolos clínicos neurolóxicos bien definíos y soportada por pruebes especializaes.

Nestos casos, la determinación de la muerte puede ser dificultosa. Un [[electroencefalograma]], que ye la prueba más utilizada pa determinar l'actividá eléctricallétrica cerebral, puede nun detectar delles señales eléctriquesllétriques cerebrales bien débiles o pueden apaecer nél señales producíes fora del celebru y ser interpretaes equivocadamente como cerebrales. Por cuenta de esto, desenvolviéronse otres pruebes más confiables y específiques pa evaluar la vitalidá cerebral como la Tomografía por Emisión de Fotón Únicu (SPECT cerebral), la Panangiografía cerebral y l'Ultrasoníu transcraneal.