Diferencies ente revisiones de «Célula fotollétrica»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Preferencies llingüístiques: eléctricu => llétricu |
m Preferencies llingüístiques: efectu => efeutu |
||
Llinia 44:
Les célules solares adquirieron notoriedá cola so incorporación nel satélite artificial [[Vanguard I]] en 1958, y el so subsiguiente usu en satélites más avanzaos, mientres la [[década de 1960]].
Les meyores fueron graduales mientres les siguientes dos décades. Sicasí, esti ésitu foi tamién la razón de que los costos caltuviérense altos, porque los usuarios d'aplicaciones espaciales taben dispuestos a pagar les meyores célules posibles, ensin tener nenguna razón pa invertir nes de menor costo, en soluciones menos eficientes. El preciu taba determináu en gran parte pola industria de los semiconductores; el so treslláu a los [[circuitu integráu|circuitos integraos]] na década de 1960 llevó a la disponibilidad de lingotes más grandes a precios relativamente más baxos. Al cayer el so preciu, el preciu de les célules resultante tamién la fixo. Estos
== Principiu de funcionamientu ==
Llinia 58:
Nel momentu de la creación de la unión pn, los electrones llibres de la capa n entren instantáneamente na capa p y se recombinan colos buecos na rexón p. Va Esistir asina mientres tola vida de la unión, una carga ''positiva'' na rexón n a lo llargo de la unión (porque falten electrones) y una carga ''negativa'' na rexón en p a lo llargo de la unión (porque los ''buecos'' sumieron); el conxuntu forma la Zona de Carga d'Espaciu» (ZCE) o "zona de barrera" y esiste un [[campu llétrico]] ente los dos, de n escontra p. Esti campu llétrico fai de la ZCE un [[diodu]], que solo dexa'l fluxu de portadores nuna direición: N'ausencia d'una fonte de corriente esterior y so la sola influencia del campu xeneráu na ZCE los electrones solo pueden movese de la rexón p a la n, pero non na direición opuesta y pela cueta los ''buecos'' nun pasen más que de n escontra p.
En funcionamientu, cuando un fotón arrinca un electrón a la matriz, creando un electrón llibre y un ''buecu'', sol efeutu d'esti campu llétrico cada unu va en direición opuesta: los electrones atropar na rexón n (pa convertise en polu negativu), ente que los ''buecos'' atropar na rexón dopada p (que se convierte nel polu positivu). Esti fenómenu ye más eficaz na ZCE, onde casi nun hai portadores de carga (electrones o ''buecos''), yá que son anulaos, o na cercanía inmediata a la ZCE: cuando un fotón crea un par electrón-buecu, dixebráronse y ye improbable qu'atopen al so opuestu, pero si la creación tien llugar nun sitiu más alloñáu de la unión, l'electrón (convertíu en ''buecu'') caltién una gran oportunidá pa recombinarse antes de llegar a la zona n. Pero la ZCE ye necesariamente bien delgada, asina que nun ye útil dar una gran espesura a la célula.<ref group="nota">Sicasí, puede dáse-y una forma ondulada, p'aumentar la superficie activa.</ref>
En resume, una célula fotovoltaica ye l'equivalente d'un [[Célula fotovoltaica#xenerador d'enerxía llétrica|xenerador d'enerxía]] a la que s'añedió un [[diodu]]. Pa llograr una célula solar práutica, amás ye precisu añedir contactos llétricos (que dexen estrayer la enerxía xenerada), una capa que protexa la célula pero dexe pasar la lluz, una capa [[Reflexón (física)|antireflectante]] pa garantizar la correcta absorción de los [[foton]]es, y otros elementos qu'aumenten la eficiencia del mesma.
| |||