m
nome oficial según l'INE
m (Iguo testu: -"bilis" +"fiel") |
m (nome oficial según l'INE) |
||
|
[[Ficheru:Anchoas_en_aceite-2009.jpg|miniaturadeimagen|Presentación típica d'anchoes en salazón.]]
A pesar de ser la flota vasca (puertos de Bermeo y Ondárroa) la que más anchoa recueye, n'España la rexón conservera de l'anchoa por excelencia ye [[Cantabria]], más concretamente no que nun torgar que tantu [[Principáu d'Asturies|Asturies]] y [[Galicia]] como'l [[País Vascu]] tamién ellaboren esta semiconserva.<ref>{{Cita web|url=http://www.gruposodercan.es/archivos/documentos_contenidos/5055_1.agro.pdf|título=Sectores Industriales en Cantabria|fechaacceso=29 de xunu de 2015}}</ref> El so entamu surde a finales del [[sieglu XIX]] de la mano d'artesanos veníos d'Italia a la busca d'esti pexe qu'arralecía nes sos agües. Darréu esti procesu intensificose cola llegada de más italianos tres la [[Segunda Guerra Mundial|II Guerra Mundial.]]
Fueron ellos los qu'enseñaron a los paisanos les técniques de salazón y conserva de l'anchoa, lo que fixo qu'anguaño poblaciones como [[Santoña]] tengan la mayor concentración d'industries de semiconserva del país, tamién se tien constancia d'emigración italiana en Santoña,Castro
La ellaboración de los filetes d'anchoa pal so posterior caltenimientu en llata ye una delicada y esmerada llabor artesanal. Una vegada recibíu'l boquerón na conservera, empieza'l llargu procesu d'ellaboración que s'empecipia col saláu y posterior prensado d'esti taragañu. Una vegada efectuáu'l prensado ye precisu dexar reposar les anchoes cuatro o cinco meses a una temperatura que bazcuya ente los 18 y 25 graos, hasta que tomen el color acoloratáu y l'arume apropiáu.
| |||