Diferencies ente revisiones de «Hans-Georg Gadamer»
Contenido eliminado Contenido añadido
m apostrofación |
m "rellación" en cuenta de "relación" (que nun ta nel DALLA) |
||
Llinia 33:
Gadamer recupera'l sentíu constructivu del términu prexuiciu y asitiar como parte importante de too l'armazón cognitivu del individuu, pa él “prexuiciu quier dicir un xuiciu que se forma enantes de la convalidación definitiva de tolos momentos que son oxetivamente determinantes”.
"La ciencia histórica del sieglu XIX ye'l frutu más sobeyosu de la [[Ilustración]] y pollo supón una rotura cola continuidá de sentíu de la tradición", pero tenemos de buscar entender el procesu históricu sobreponiéndonos inclusive al prexuiciu de la Ilustración y asina entender la finitud del nuesu ser y de la nuesa conciencia histórica. Pa Gadamer la razón ye real ya histórica, ta dada non de manera bonal sinón qu'apaez “siempres referida a lo dao no cual exerzse”, tou individuu densedólcase dientro de la hestoria a la cual pertenez y de la cual nun puede escapar por cuenta de les
Esti individuu históricu por tantu nun puede entendese dende'l paradigma de la [[Ilustración]], ante él actúa tamién l'autoridá que ye aceptada nun actu racional y de llibertá. L'autoridá ye lexítima en cuanto l'individuu acepta'l so llindáu ser y confía nun TU que conoz meyor y más qu'él. Una forma d'autoridá que subyace y manifiéstase anónimamente ye la tradición, que determina en gran midida les nueses aiciones y comportamientu. Esta recibir nel procesu educativo y llegao el maduror unificar colos mesmos criterios y decisiones. Esta autoridá, la de la tradición, faise aición n'el costumes, que adóptense llibremente y “determinen llargamente les nueses instituciones y comportamientos”.
| |||