Wikipedia

Diferencies ente revisiones de «Pablo VI»

Navegar l'historial de mou interactivu
← Edición más antiguaEdición más nueva →
Contenido eliminado Contenido añadido
VisualTestu wiki
m apostrofación
m "rellación" en cuenta de "relación" (que nun ta nel DALLA)
Llinia 43:
=== Pío XII ===
La so capacidá d'organización llevar a una carrera na [[Curia Romana]]. En [[1931]], el cardenal [[Pío XII|Eugenio Pacelli]] nomó-y profesor d'historia na Academia Pontificia pa diplomáticos.<ref name="Franzen 419"/>
En [[1937]], dempués de qu'el so mentor Giuseppe Pizzardo fuera nomáu cardenal, Montini foi nomáu «sustitutu de relacionesrellaciones ordinaries» pol cardenal Pacelli, que yera [[Secretariu d'Estáu de la Santa Sede|secretariu d'Estáu]] de [[Pío XI]]. Dende la so estadía con Pío XI adoptó'l puntu de vista de que «l'aprendizaxe ye un procesu de llarga vida, y que la historia yera la ''mágister vítae'', la maestra de la vida».<ref>Hebblethwaite 118</ref>
El so supervisor inmediatu na [[Santa Sede]] foi [[Domenico Tardini]], col que tenía una bona relaciónrellación. La [[Cónclave de 1939|eleición de Pacelli como papa]] en [[1939]], yera prevista por toos y abiertamente promovida pol fináu Pío XI nos sos últimos años. Esto yera un bon badagüeyu pa Montini, que la so posición dientro de la [[Santa Sede]] foi confirmada pol nuevu secretariu d'Estáu [[Luigi Maglione]]. Toles mañanes hasta [[1954]], Montini axuntar con Pío XII, desenvolviendo una relaciónrellación cercano y estrecho:
 
{{Cita|Ye ciertu, el mio serviciu al papa nun se llindó a los asuntos políticos o estraordinarios acordies con el llinguaxe del Vaticanu. La bondá del papa Pío&nbsp;XII abrió pa mi la oportunidá d'esaminar los pensamientos, inclusive l'alma d'esti gran pontífiz. Podría citar munchos detalles de cómo Pío&nbsp;XII, siempres con midida y el discursu moderáu, escondíase, entá ye más revelando una noble posición de gran fuercia y coraxe ensin mieu.}}
Llinia 132:
==== Orientación ecuménica ====
Mientres el Concilio Vaticanu II, los padres conciliares evitaben realizar declaraciones que pudieren mancar a cristianos d'otres confesiones.<ref>Peter Hebblethwaite, Paul VI</ref>
El cardenal [[Augustin Bea]], presidente del Secretariáu pa la Promoción de la Unidá de los Cristianos —una comisión preparatoria al Concilio, creada pol papa Xuan XXIII, que más tarde recibiría'l nome de [[Conseyos pontificios#Pontificiu Conseyu pa la Promoción de la Unidá de los Cristianos|Conseyu Pontificiu pa la Unidá de los Cristianos]]—, cuntara siempres col plenu sofitu de Pablo VI nel so intentu de garantizar que'l testu del Concilio fuera amistosu y abiertu a la sensibilidá de les ilesies protestante y ortodoxu, a quien convidara a toles sesiones a pidimientu del papa Xuan XXIII. Bea tamién participó viviegamente na confección del documentu ''[[Nostra Aetate|Nostra aetate]]'', que regulaba la relaciónrellación de la Ilesia católica col [[xudaísmu]] y colos creyentes d'otres relixones, y que finalmente foi aprobáu por 2221 votos contra 88, el 28 d'ochobre de 1965.<ref name="Vaticanu II">{{cita llibru |autor=Concilio Vaticanu II |capítulu=Declaración sobre les relacionesrellaciones de la Ilesia coles relixones non cristianes |títulu=Documento del Vaticanu II |edición= 31ª |añu=1976 |ubicación=Madrid |editorial=[[Biblioteca d'Autores Cristianos]] |isbn=84-220-0010-5 |páxines= 611-618}}</ref>
 
==== Diálogu col mundu ====
Llinia 179:
 
==== Actividá pastoral colos artistes ====
El Concilio Vaticanu II introdució un cambéu d'actitú na relaciónrellación ente la Ilesia católica y los artistes contemporaneos. El 7 de mayu de 1964, Pablo VI convocó una misa con artistes na [[Capiya Sixtina]]. Nel so discursu final, sorrayó la íntima vinculación ente arte y relixón, y ufiertó a los artistes una alianza d'amistá.<ref>[http://www.vatican.va/holy_father/paul_vi/homilies/1964/documents/hf_p-vi_hom_19640507_messa-artisti_it.html Discursu del papa Pablo VI de siguío de la misa de los artistes» na Capiya Sixtina, 7 de mayu de 1964]; cf. Ugenti, p. 11, 16-17, 125-131; Bühren, p. 29-38.</ref>Esti eventu supunxo un gran cambéu [[Pastoral (relixón)|pastoral]] nel [[diálogu]] contemporaneu ente los artistes y l'Ilesia.<ref>Cf. Bühren, p. 9-23.</ref>
 
==== Viaxes pel mundu ====
Llinia 192:
N'ochobre de 1965 ―mientres la so primer visita a los Estaos Xuníos― abogó pola paz ante les [[Naciones Xuníes]], debíu principalmente a la intensificación de la [[guerra de Vietman]] mientres la presidencia de [[Lyndon B. Johnson]]:
 
{{Cita|Nuesa curtia visita dionos un gran honor; el de proclamar al mundu enteru, dende la Sede de les Naciones Xuníes, «¡paz!». Nunca voi escaecer esta hora estraordinaria. Tampoco podemos llevar a un términu más apropiáu que l'espresar el deséu de qu'esta sede central de les relacionesrellaciones humanes pa la paz civil del mundu, sía siempres consciente y digna d'esti gran privilexu.<ref>[http://web.archive.org/web/http://www.vatican.va/holy_father/paul_vi/speeches/1965/index.htm Discursos de Pablo VI en 1965.]</ref>}}
 
{{Cita|Non más guerra, nunca más guerra. Paz, ye la paz que tienen d'emponer los destinos del pueblu y de tola humanidá.}}
Llinia 199:
 
==== Nueva diplomacia ====
Al igual que Pío XII, Pablo VI punxo enforma énfasis nel diálogu con toles naciones del mundu por aciu l'establecimientu de relacionesrellaciones diplomátiques. El númberu d'embaxaes estranxeres acreditaes ante la [[Santa Sede]] doblar mientres el so pontificáu.<ref name="Franzen 430">Franzen 430</ref>
Esto foi un reflexu d'un nuevu entendimientu ente la Ilesia y l'Estáu, que fuera formuláu per primer vegada por Pío XI y Pío XII y decretáu depués pol Concilio Vaticanu II. La constitución pastoral ''[[Gaudium et spes]]'' afirma que la Ilesia católica nun ta amestada a nenguna forma de gobiernu. La Ilesia caltuvo'l so derechu d'escoyer obispos pola so cuenta ensin nenguna interferencia per parte del Estáu.<ref>Franzen, Kirchengeschichte, 391</ref>
 
Llinia 235:
[[Archivu:Óscar Arnulfo Romero with Pope Paul VI (3).jpg|miniaturadeimagen|Pablo VI nuna xunta col arzobispu de San Salvador, [[Óscar Romero]]. La semeya foi tomada seis semana antes del fallecimientu del papa (xunu de 1978).]]
{{AP|Humanae vitae}}
De los sos ocho encícliques, la más conocida ye la ''[[Humanae vitae]]'', publicada'l 25 de xunetu de 1968. Nesta encíclica reafitó'l puntu de vista tradicional de la Ilesia católica sobre'l [[matrimoniu]] y les relacionesrellaciones conxugales y la condena permanente del [[Condón|control de la natalidá artificial]].<ref>{{cita web|url=http://www.upi.com/Audiu/Year_in_Review/Events-of-1968/Pope-Paul-VI/Garbage-Strike/12303153093431-7/ |títulu=1968 Añu en Revisión editorial=Upi.com |fecha= |fechaacceso=12 de setiembre de 2010}}</ref>
Hubo dos comisiones papales y numberosos espertos independientes qu'investigaron les últimes meyores de la ciencia y la medicina sobre la cuestión del control de la natalidá.<ref>[http://www.zenit.org/english/visualizza.phtml?sid=38825 «Germain Grisez en ''Humánae vítae'', antes y agora»], artículu n'inglés nel sitiu web Zenit.</ref>
Les opiniones espresaes de Pablo VI reflexen les enseñances de los sos predecesores, sobremanera de [[Pío XI]],<ref>Pío XI, carta-encíclica ''Divini illius magistri'' (1930), 58-61; carta-encíclica ''Casti connubii'' (1930), 545-546</ref>
Llinia 241:
y [[Xuan XXIII]],<ref>Xuan XXIII, carta-encíclica ''Mater et magistra'' (1961), 457.</ref> y que nunca camudaron, yá qu'en repitíes ocasiones indicaba aquello nos primeros años del so pontificáu.<ref>Herder Korrespondenz, Orbis Catholicus Freiburg, Herder Verlag, 1964-1968</ref>
 
Pal papa, les relacionesrellaciones conxugales cristianes son muncho más qu'una unión de dos persones. Constitúin una unión de la pareya amorosa con un [[Dios]] amorosu, nel que los dos persones crean una nueva persona materialmente, ente que Dios completa la creación por aciu la adición de l'alma. Por esta razón, Pablo VI enseña na primer frase de la encíclica ''Humanae vitae'', que la tresmisión de la vida humana ye un papel más seriu nel que les persones casaes collaboren llibre y responsablemente col Dios Creador.<ref name="Humanae Vitae, 1">Humanae Vitae, 1</ref>
Esta alianza divina, acordies con Pablo VI, nun dexa decisiones humanes arbitraries, que pueden llindar la providencia divina. El papa nun pinta un cuadru descomanadamente románticu del matrimoniu: les relacionesrellaciones conxugales son un motivu de gran allegría, pero tamién de dificultaes y penes.<ref name="Humanae Vitae, 1"/>
La cuestión de la procreación humana supera, a xuiciu de Pablo VI, les disciplines específiques como la [[bioloxía]], la [[psicoloxía]], la [[demografía]] o la [[socioloxía]].<ref>Humanae Vitae, 7</ref>
La razón d'esto, según Pablo VI, ye que l'amor conxugal tien el so orixe en Dios, que «ye amor». Dende esta dignidá básica, define la so posición:
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/wiki/Pablo_VI»