Diferencies ente revisiones de «Partición de la India»

|File:Gandhi back in india1915.gif|[[Mohandas Karamchand Gandhi]] (sentáu nun carruaxe, a la derecha, los güeyos baxos, col sombreru planu negru) recibiendo una gran bienvenida en Karachi en 1916 dempués del so regresu a la India dende Sudáfrica.}}

 

 

El 1916 la Sesión del Congresu Lucknow foi tamién el momentu d'un esfuerciu mutuu non antemanáu pol Congresu y la Lliga Musulmana, apurríu pola asociación mientres la guerra ente Alemaña y Turquía. Desque'l sultán turcu, Khalifa, esporádicamente tamién reclamara tutela de los sitios sagraos islámicos de [[La Meca]], [[Medina]] y [[Xerusalén]], una y bones los británicos y los sos aliaos taben agora en conflictu con Turquía, les duldes empezaron a aumentar ente dellos musulmanes de la india, sobre la "neutralidá relixosa" de los británicos, les duldes que yá surdieren como resultáu de la reunificación de Bengala en 1911, una decisión que foi vista como mal dispuesta pa'l musulmanes.<ref name="brown-p200-201">{{Harvnb|Brown|1994|pp=200–201}}</ref> Nel Pactu de Lucknow, la Lliga xunir al Congresu so la propuesta de mayor autosuficiencia al gobernar, lo que se convirtió nuna campaña a favor de Tilak y los sos siguidores; a cambéu, el Congresu aceptó electoraos separaos pa'l musulmanes nes llexislatures provinciales, según nel Conseyu Llexislativu Imperial. En 1916, la [[Lliga Musulmana|Lliga Musulman]]a tenía ente 500 y 800 miembros, sicasí, nun algamaren la so máxima capacidá ente'l musulmanes de la India de los últimos años; na mesma Lliga, el pactu nun tenía respaldu unánime, en gran parte dempués de ser axustáu por un grupu de " mozos del partíu " musulmanes de les [[Provincies Xuníes d'Agra y Oudh|provincies Xuníes]] (UP), sobremanera, por dos hermanos, [[Maulana Mohammad Ali|Mohammad]] y Shaukat Ali, qu'adoptaren la causa [[Panislamismu|Panislámica]];<ref name="brown-p200-201" /> Sicasí, teníen sofitu d'un mozu abogáu de Bombay, [[Muhammad Ali Jinnah]], que más tarde xubió a roles de poder tantu na Lliga como nel movimientu d'independencia de la India. N'años posteriores, toles ramificaciones del pactu desenvolviéronse, lo foi vistu como beneficiu pa les élites de minoría musulmana de provincies como UP y Bihar, más que pa les mayoríes musulmanes de Punjab y Bengal, sicasí, nesi momentu, el "Pactu de Lucknow" foi un finxu importante nel baturiciu nacionalista y foi vistu d'esa forma polos británicu.<ref name="brown-p200-201" />

 

== Les reformes Montague - Chelmsford: 1919 ==

 

Un gran númberu d'indios agora desafiáronse, anque, pa la votación a nivel nacional solo constituyíen el 10% de la población total d'adultos de sexu masculino, munchos de los cualos inda yeren analfabetos.<ref name="brown-p205-207" /> Nes llexislatures provinciales, los [[británicos]] siguieron exerciendo ciertu control por aciu la asignación d'asientos pa los intereses especiales que consideraben cooperativos o útiles. En particular los candidatos rurales, xeneralmente allegaos al dominiu británicu y menos a la so confrontación, asignaron más butaques que les sos contra partes urbanes.<ref name="brown-p205-207" /> Los asientos tamién taben acutaos pa los non brahmanes, como terratenientes, empresarios y graduaos de la universidá. El direutor de "representación comunal", que yera una parte integral de les reformes Minto-Morley, y más apocayá del Pactu de Lucknow del Congresu de la Lliga musulmana, reafitar colos asientos reservaos pa los [[Islam|musulmanes]], [[sij]]s, indios [[Cristianismu|cristianos]], los [[anglu-indiu]]s y los europeos domiciliados, tantu nos conseyos llexislativos provinciales ya Imperiales.<ref name="brown-p205-207" /> Les reformes Montague-Chelmsford ufiertaben a los indios la oportunidá más importante hasta agora, l'exerciciu del poder llexislativu, especialmente a nivel provincial; sicasí, esa oportunidá tamién foi acutada pol númberu entá llindáu de votantes, polos pequeños presupuestos disponibles pa les llexislatures provinciales, y pola presencia d'asientos d'interés rurales y especiales que fueron vistos como preseos de control británicu.<ref name="brown-p205-207" />

==Representaciones artístiques de la partición==

 

 

Producióse lliteratura que describió'l costo humanu de la independencia y la partición, por casu ''Otomíes escaecíes'' de Bal K. Gupta (2012), ''Tren a Paquistán'' de [[Khushwant Singh]](1956 ), dellos cuentos como ''Toba Tek Singh'' (1955) de Saadat Hasan Mantu, poemes [[Urdu]] como ''Subh-y-Azadi'' (Amanecer de la Llibertá, 1947) por Faiz Ahmad Faiz, ''Tamas'' de Bhisham Sahni (1974), de Manohar Malgonkar, ''Una curva nel Ganges'' (1965), y el ''home conxeláu de carambelu'' de Bapsi Sidhwa (1988), ente otros.<ref name="Natarajan1996">{{cite book |last=Bhatia |first=Nandi |editor-last=Natarajan |editor-first=Nalini |title=Handbook of Twentieth-Century Literatures of India |url=https://books.google.com/books?id=1lTnv6o-d_oC |accessdate=27 de xunetu de 2012 |year=1996 |publisher=[[Greenwood Publishing Group]] |isbn=978-0-313-28778-7 |chapter=Twentieth Century Hindi Literature |pages=146–147}}</ref><ref name="Roy2011">{{cite book |last=Roy |first=Rituparna |title=South Asian Partition Fiction in English: From Khushwant Singh to Amitav Ghosh |url=https://books.google.com/books?id=HCQfRFr6iMgC |accessdate=27 de xunetu de 2012 |date=15 de xunetu de 2011 |publisher=[[Amsterdam University Press]] |isbn=978-90-8964-245-5 |pages=24–29}}</ref>