Diferencies ente revisiones de «Raimundo IV de Tolosa»
Contenido eliminado Contenido añadido
m -y => le (francés) |
m apostrofación |
||
Llinia 1:
{{Persona}}
'''Raimundo IV de Tolosa''' ([[1042]]-[[1105]]), tamién conocíu como Raimundo de [[Saint-Gilles (Gard)|Saint-Gilles]], conde de Tolosa, marqués de [[Provenza]] y unu de los cabezaleros más importantes de la [[Primer Cruzada]] y primer conde de Trípoli. Fíu del conde [[Ponce de Tolosa]] y
Según fontes [[armenia]]s, Raimundo perdiera un [[güeyu]] nuna pelegrinación anterior a [[Xerusalén]], pero lo más probable ye qu'esta afirmación referir al fechu de que yera [[ciegu]] d'un güeyu (monoculus). Lluchara na [[Reconquista]] española antes de [[1096]], y foi el primeru en xunise a la Cruzada dempués del sermón realizáu pol [[papa]] [[Urbanu II]] nel [[Concilio de Clermont]].
Llinia 12:
[[Archivu:Carte de la premiere croisade.jpg|thumb|left|300px|Rutes de los líderes de la [[Primer Cruzada]]. Raimundo IV de Tolosa siguió'l trayeutu marcáu en mariellu, dempués el naranxa, y a partir de [[Constantinopla]] el colloráu.]]
El milagru del descubrimientu de la Llanza alzó la moral de los cruzaos, y pa la so sorpresa pudieron ganar a Kerbogha nuna batalla pela rodiada
La mayor parte de los caballeros menores según los soldaos d'a pies, queríen siguir el so camín escontra [[Xerusalén]], polo que consiguieron convencer a Raimundo por que los conduxera hasta ellí na seronda de [[1098]]. Raimundo siguió llevando a cabu l'asediu de la ciudá de [[Ma’arrat al-Numan]] anque dexó un pequeñu destacamentu de les sos tropes en Antioquía, onde se quedó Bohemundo. Ademar muríó en Antioquía, y Raimundo col prestíu que-y diera'l descubrimientu de la Santa Llanza pasó a ser el nuevu xefe de la Cruzada. Esta xefatura nun apoderó a Bohemundo, qu'al poco de la partida de Raimundo nun duldar n'espulsar el so destacamentu de la ciudá en xineru de 1099. Raimundo, al igual que fixera [[Balduino I de Xerusalén|Balduino]] en [[Edesa]] y agora Bohemundo empezó a buscar una ciudá pa sigo mesmu, partió de Ma’arrat que conquistara n'avientu de 1098 pa introducise nel emiratu de [[Trípoli (Líbanu)|Trípoli]], empecipiando l'asediu
L'asediu de Arqa, ciudá asitiada fora de Trípoli, resultó más llargu de lo esperao. Sicasí, Raimundo conquistó la ciudá de Hisn al-Akrad, una fortaleza que dempués se convertiría nel famosu castiellu de [[Krak de los Caballeros]], el so obstinación en conquistar Trípoli retrasó la marcha escontra Xerusalén, de cuenta que tol sofitu que consiguiera tres tomar de Antioquía perder. Finalmente aceptó siguir escontra Xerusalén y empezó la partida'l [[13 de mayu]] de [[1099]], dempués d'un asediu de dellos meses la ciudá cayó en manos de los cruzaos el [[15 de xunetu]]. Ufiertóse-y la corona del nuevu reinu de Xerusalén, lo que refugó yá que nun taba d'alcuerdu en gobernar la ciudá na que [[Xesús de Nazaret|Xesús]] sufriera. Dixo que se respigaba solo de pensar en que se-y pudiera llamar “Rei de Xerusalén”; tou paez indicar que Raimundo sabía que la ufierta nun yera sinceru, nin siquier deseyáu, y con tan artera respuesta pretendía evitar que [[Godofredo de Bouillón]] fuera fechu rei; sicasí, este, más arteru inda, respondió d'igual manera autodenominándose ''Sancti Sepulchri advocatus'', pero siendo de fechu el rei del nuevu reinu. Tamién ye perfectamente posible que deseyara siguir col asediu de Trípoli en cuenta de permanecer en Xerusalén. Sicasí, amosóse renuente a apurrir la [[Torre de David]] en Xerusalén, torre que conquistara colos sos homes dempués de tomar de la ciudá y que solo con grandes dificultaes Godofredo de Bouillon consiguió reponer.
| |||